Οι νέες περιοχές του Κτηματολογίου του Χρήστου Ηλιόπουλου

Μέχρι 30 Σεπτεμβρίου όλοι οι κάτοικοι Ελλάδος, ήτοι αλλοδαποί και Έλληνες πολίτες, που έχουν ακίνητη περιουσία στις κάτωθι περιοχές, θα πρέπει να την δηλώσουν στο Κτηματολόγιο. Όσοι έχουν περιουσία στις περιοχές αυτές, που τώρα μπαίνουν στο Κτηματολόγιο και είναι μόνιμοι κάτοικοι εξωτερικού, δηλ. ομογενείς Έλληνες που ζουν εκτός Ελλάδος αλλά και αλλοδαποί που ζουν στο εξωτερικό, έχουν προθεσμία μέχρι 31 Δεκεμβρίου 2008.

Οι 107 νέες περιοχές που κηρύχθηκαν προς κτηματογράφηση είναι οι εξής (Όλες οι περιοχές αφορούν Δήμους, εκτός από εκείνες, στις οποίες αναφέρεται ειδικώς ότι πρόκειται για Κοινότητα):
ΝΟΜΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ:
Δήμοι ΑΘΗΝΑΙΩΝ, ΑΓΙΑΣ ΒΑΡΒΑΡΑΣ, ΑΙΓΑΛΕΩ, ΠΕΙΡΑΙΩΣ, ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ, ΓΑΛΑΤΣΙΟΥ, ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ, ΛΥΚΟΒΡΥΣΕΩΣ, ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ, ΝΕΑΣ ΙΩΝΙΑΣ, ΝΕΑΣ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ, ΝΕΑΣ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ, ΠΑΠΑΓΟΥ, ΠΕΥΚΗΣ, ΨΥΧΙΚΟΥ, ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ, ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΩΝ, ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΥ, ΑΧΑΡΝΩΝ, ΖΕΦΥΡΙΟΥ, ΘΡΑΚΟΜΑΚΕΔΟΝΩΝ, ΙΛΙΟΥ, ΚΑΜΑΤΕΡΟΥ, Κοινότητα ΚΡΥΟΝΕΡΙΟΥ, ΜΑΝΔΡΑΣ, ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΦΥΛΗΣ, ΧΑΙΔΑΡΙΟΥ, ΑΓΙΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ, Κοινότητα ΑΝΘΟΥΣΗΣ, ΑΝΟΙΞΕΩΣ, ΔΙΟΝΥΣΟΥ, ΔΡΟΣΙΑΣ, ΕΚΑΛΗΣ, ΚΗΦΙΣΙΑΣ, ΜΑΡΑΘΩΝΟΣ, ΝΕΑΣ ΕΡΥΘΡΑΙΑΣ, ΝΕΑΣ ΜΑΚΡΗΣ, ΝΕΑΣ ΠΕΝΤΕΛΗΣ, ΠΑΛΛΗΝΗΣ, ΠΕΝΤΕΛΗΣ, Κοινότητα ΠΙΚΕΡΜΙΟΥ, ΡΑΦΗΝΑΣ, Κοινότητα ΡΟΔΟΠΟΛΕΩΣ, (ΜΠΑΛΑΣ), Κοινότητα ΣΤΑΜΑΤΑΣ, ΑΛΙΜΟΥ, ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΓΛΥΦΑΔΑΣ, ΔΑΦΝΗΣ, ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ, ΗΛΙΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΜΟΣΧΑΤΟΥ, ΤΑΥΡΟΥ, ΥΜΗΤΤΟΥ, ΠΑΛΑΙΟΥ ΦΑΛΗΡΟΥ, Κοινότητα ΑΓΙΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, ΑΝΑΒΥΣΟΥ, ΒΑΡΗΣ, ΒΟΥΛΑΣ, ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ, ΚΑΛΥΒΙΩΝ – ΘΟΡΙΚΟΥ, ΚΕΡΑΤΕΑΣ, Κοινότητα ΚΟΥΒΑΡΑ, ΚΡΩΠΙΑΣ, ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ, ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ, Κοινότητα ΠΑΛΑΙΑΣ ΦΩΚΑΙΑΣ, Κοινότητα ΣΑΡΩΝΙΔΟΣ, ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ

ΝΟΜΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Δήμος ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, ΑΓΙΟΥ ΠΑΥΛΟΥ, ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΚΟΡΔΕΛΙΟΥ, ΕΥΚΑΡΠΙΑΣ, ΕΥΟΣΜΟΥ, Πρώην Δημοτικό Διαμέρισμα ΙΩΝΙΑΣ (νυν Τοπικά Διαμερίσματα ΝΕΑΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ, και ΔΙΑΒΑΤΩΝ) του Δήμου ΕΧΕΔΩΡΟΥ, ΜΕΝΕΜΕΝΗΣ, ΝΕΑΠΟΛΕΩΣ, ΠΕΥΚΩΝ, ΠΟΛΙΧΝΗΣ, ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΣΥΚΕΩΝ, ΤΡΙΑΝΔΡΙΑΣ, ΩΡΑΙΟΚΑΣΤΡΟΥ.

ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΕΛΛΑΔΟΣ:
Τοπικό Διαμέρισμα ΝΑΥΠΛΙΕΩΝ του Δήμου ΝΑΥΠΛΙΟΥ του Νομού ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ
Τοπικό Διαμέρισμα ΤΡΙΠΟΛΕΩΣ του Δήμου ΤΡΙΠΟΛΕΩΣ του Νομού ΑΡΚΑΔΙΑΣ
Τοπικό Διαμέρισμα ΛΕΒΑΔΕΩΝ του Δήμου ΛΕΒΑΔΕΩΝ του Νομού ΒΟΙΩΤΙΑΣ
Τοπικό Διαμέρισμα ΔΡΑΜΑΣ του Δήμου ΔΡΑΜΑΣ του Νομού ΔΡΑΜΑΣ
Τοπικό Διαμέρισμα ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΕΩΣ του Δήμου ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ του Νομού ΕΒΡΟΥ
Τοπικό Διαμέρισμα ΖΑΚΥΝΘΙΩΝ του Δήμου ΖΑΚΥΝΘΙΩΝ του Νομού ΖΑΚΥΝΘΟΥ
Τοπικό Διαμέρισμα ΠΥΡΓΟΥ του Δήμου ΠΥΡΓΟΥ του Νομού ΗΛΕΙΑΣ
Τοπικό Διαμέρισμα ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΗΣ του Δήμου ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΗΣ του Νομού ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ
Τοπικό Διαμέρισμα ΚΑΡΔΙΤΣΗΣ του Δήμου ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ του Νομού ΚΑΡΔΙΤΣΗΣ
Τοπικό Διαμέρισμα ΚΙΛΚΙΣ του Δήμου ΚΙΛΚΙΣ του Νομού ΚΙΛΚΙΣ
Τοπικό Διαμέρισμα ΚΟΖΑΝΗΣ του Δήμου ΚΟΖΑΝΗΣ του Νομού ΚΟΖΑΝΗΣ
Τοπικό Διαμέρισμα ΚΟΡΙΝΘΟΥ του Δήμου ΚΟΡΙΝΘΙΩΝ του Νομού ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
Τοπικό Διαμέρισμα ΣΠΑΡΤΙΑΤΩΝ του Δήμου ΣΠΑΡΤΗΣ του Νομού ΛΑΚΩΝΙΑΣ
Τοπικό Διαμέρισμα ΛΑΡΙΣΗΣ του Δήμου ΛΑΡΙΣΑΣ του Νομού ΛΑΡΙΣΗΣ
Δήμος ΒΟΛΟΥ του Νομού ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ
Τοπικό Διαμέρισμα ΞΑΝΘΗΣ του Δήμου ΞΑΝΘΗΣ του Νομού ΞΑΝΘΗΣ
Τοπικό Διαμέρισμα ΕΔΕΣΣΗΣ του Δήμου ΕΔΕΣΣΑΣ του Νομού ΠΕΛΛΗΣ
Τοπικό Διαμέρισμα ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ του Δήμου ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ του Νομού ΠΙΕΡΙΑΣ
Τοπικό Διαμέρισμα ΠΡΕΒΕΖΗΣ του Δήμου ΠΡΕΒΕΖΗΣ του Νομού ΠΡΕΒΕΖΗΣ
Τοπικό Διαμέρισμα ΣΑΜΙΩΝ του Δήμου ΒΑΘΕΟΣ του Νομού ΣΑΜΟΥ
Τοπικό Διαμέρισμα ΛΑΜΙΕΩΝ του Δήμου ΛΑΜΙΕΩΝ του Νομού ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ
Τοπικό Διαμέρισμα ΦΛΩΡΙΝΗΣ του Δήμου ΦΛΩΡΙΝΑΣ του Νομού ΦΛΩΡΙΝΗΣ
Τοπικό Διαμέρισμα ΠΟΛΥΓΥΡΟΥ του Δήμου ΠΟΛΥΓΥΡΟΥ του Νομού ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ.

. Ο Χρήστος Ηλιόπουλος είναι
Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω,
Master of Laws.
e-mail: bm-bioxoi@otenet.gr

Πως θα αποκτήσετε ελληνικό διαβατήριο

Εκατομμύρια είναι οι ελληνικής καταγωγής άνθρωποι που ζουν εκτός των συνόρων της Ελλάδος και οι οποίοι δικαιούνται να γίνουν επισήμως Έλληνες πολίτες. Η έννοια του Έλληνα είναι ευρεία και περιλαμβάνει πολλά πρόσωπα, όχι μόνο αυτούς που γεννήθηκαν στην Ελλάδα, αλλά και εκείνους που γεννήθηκαν στο εξωτερικό από δύο ή και από έναν μόνο Έλληνα γονέα, ή ακόμα και εκείνους που έχουν ένα μακρινό πρόγονο Έλληνα, εκείνους που είναι ελληνικής καταγωγής από την αρχαιότητα ή από πολλούς αιώνες αλλά ποτέ η οικογένειά τους δεν εγγράφηκε στο νεοελληνικό κράτος, (Έλληνες του Πόντου, της Συρίας, εξισλαμισθέντες Έλληνες της Τουρκίας, της Μαύρης Θάλασσας, της Μέσης Ανατολής κλπ.).
Από νομικής πλευράς, ωστόσο, αν και δεν υφίσταται επίσημος ορισμός τουΈλληνα, θα μπορούσαμε να πούμε με σχετική ασφάλεια ότι Έλληνας μπορεί να χαρακτηριστθεί δικαιωματικά εκείνος που μπορεί να αποδείξει με έγγραφα ότι έχει έστω και έναν πρόγονο που είναι γραμμένος στα Δημοτολόγια ή έστω στα Μητρώα Αρρένων ενός Δήμου του ελληνικού κράτους, από την ίδρυσή του το 1821 έως σήμερα.
Το κλειδί λοιπόν για την επιτυχή κατάληξη της προσπάθειας για απόκτηση ελληνικής ιθαγένειας και διαβατηρίου είναι το Δημοτολόγιο. Εφόσον βρούμε έναν πρόγονό μας εγγεγραμμένο σε ένα Δημοτολόγιο σε Δήμο της Ελλάδος, έχουμε πάρα πολλές πιθανότητες να ξεκλειδώσουμε την θύρα που θα μας οδηγήσει στο να γίνουμε Έλληνες πολίτες, με την δυνατότητα να εργαζόμεθα, να παρέχουμε υπηρεσίες ως ελεύθεροι επαγγελματίες, να ανοίγουμε μαγαζιά, να πουλάμε εμπορεύματα, να συμμετέχουμε σε διαγωνισμούς για προμήθειες, να φοιτούμε σε σχολεία και σε πανεπιστήμια και να απολαμβάνουμε σχεδόν όλες τις δημόσιες κοινωνικές και ιατρικές παροχές όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση, σε μία αγορά δηλαδή άνω των 450 εκατομμυρίων πολιτών και καταναλωτών.
Εφόσον έχουμε ελληνικό διαβατήριο θα μπορούμε να συμμετέχουμε ως ισότιμοι πολίτες στην τεράστια αυτή αγορά, η οποία προκαλεί δέος όχι μόνο με τον αριθμητικό της όγκο, αλλά κυρίως με το υψηλότατο επίπεδο πολιτικής, οικονομικής και πολιτιστικής ανάπτυξης που έχει επιτύχει σε παγκόσμιο επίπεδο.
Αφού βρούμε τον πρόγονό μας εγγεγραμμένο σε ένα Δημοτολόγιο, με την ένδειξη ότι γεννήθηκε από έναν τουλάχιστον Έλληνα γονέα και έχει την ελληνική ιθαγένεια εκ της γεννήσεώς του, τότε πρέπει να βρούμε όλα τα πιστοποιητικά γεννήσεως και γάμου που οδηγούν μέχρι το πρόσωπο που σήμερα επιδιώκει να αποκτήσει ελληνικό διαβατήριο.
Τα πιστοποιητικά γάμου και γεννήσεως μπορεί να βρεθούν στην Ελλάδα, ή να προέρχονται από άλλες χώρες. Στην δεύτερη αυτή περίπτωση, πρέπει να μεταφρασθούν επισήμως στην ελληνική και να φέρουν την σφραγίδα Αποστίλλη (Apostille), εάν προέρχονται από ορισμένες χώρες, όπως οι Η.Π.Α., η Αυστραλία και η Μεγάλη Βρετανία, όχι όμως αν προέρχονται από τον Καναδά.
Εάν η γέννηση του καταγομένου από Έλληνα πρόγονο δεν είχε δηλωθεί στο Προξενείο εντός τριών μηνών, τότε ο σημερινός αιτών για ιθαγένεια θα πρέπει να ζητήσει από το πλησιέστερο στην κατοικία του Προξενείο την σύνταξη Πράξης Καθορισμού Ηλικίας.
Στην περίπτωση που ένα τέκνο γεννήθηκε πριν από τις 8 Μαϊου 1984 από μητέρα Ελληνίδα κατά τον τοκετό ή την τέλεση του γάμου, εφόσον οι γονείς του τέκνου αυτού δεν είχαν παντρευτεί με ορθόδοξο γάμο ή παντρεύτηκαν μετά την γέννησή του, μπορεί να αποκτήσει την ελληνική ιθαγένεια αν δηλώσει την σχετική βούλησή του είτε στο Προξενείο είτε στον Γενικό Γραμματέα της Περιφερείας στην Ελλάδα. Η περίπτωση αυτή καλύπτει όσους γεννήθηκαν πριν το 1984 με μητέρα Ελληνίδα και πατέρα μη Έλληνα, από πολιτικό γάμο των γονέων τους, ο οποίος μέχρι τότε δεν αναγνωριζόταν επισήμως στην Ελλάδα.
Επίσης, τέκνο που γεννήθηκε πριν το 1982 από Έλληνα πατέρα και αλλοδαπή μητέρα, εφόσον θεωρείται γνήσιο, γίνεται Έλληνας πάλι με δήλωση της σχετικής βουλήσεώς του στο Προξενείο ή στον Γενικό Γραμματέα της Περιφερείας στην Ελλάδα.
Εάν ένα παιδί γεννήθκε από πατέρα Έλληνα και μητέρα αλλοδαπή χωρίς γάμο των γονέων του, αποκτά την ιθαγένεια μόνο αν πριν γίνει 18 ετών το αναγνωρίσει επισήμως ο πατέρας του.
Οι άρρενες που σήμερα υποβάλλουν αιτήσεις για να αποκτήσουν την ελληνική ιθαγένεια και να εγγραφούν στο Δημοτολόγιο θα χρειασθούν ένα πιστοποιητικό μονίμου κατοίκου εξωτερικού ή πιστοποιητικό αφιξαναχωρήσεων. Αυτό θα το λάβουν από το Προξενείο, εφόσον προσκομίσουν έγγραφα, δηλαδή τωρινά και παλαιότερα διαβατήρια, αποδείξεις από φοίτηση σε σχολείο, από κατάθεση φορολογικών δηλώσεων κ.α., ώστε να φαίνεται ότι από την γέννησή τους, ή τουλάχιστον από την ηλικία των 11 ετών μένουν μονίμως εκτός Ελλάδος και δεν έχουν διαμείνει στην Ελλάδα πλέον των έξι μηνών εντός του ιδίου ημερολογιακού έτους.
Το πιστοπιητικό αυτό προσκομίζεται στη Στρατολογία στην Ελλάδα και έχει ως αποτέλεσμα η Στρατολογία να χορηγεί στον Έλληνα του εξωτερικού Πιστοποιητικό Τύπου Β’, που γράφει ότι ο συγκεκριμένος άνδρας δεν έχει υπηρετήσει την στρατιωτική του θητεία, βρίσκεται όμως επ’ αόριστον νομίμως εκτός του στρατεύματος επειδή είναι μόνιμος κάτοικος εξωτερικού. Εννοείται ότι εάν το πρόσωπο αυτό μείνει στην Ελλάδα πάνω από έξι μήνες, τότε αυτομάτως χάνει την ιδιότητα του μονίμου κατοίκου εξωτερικού και καλείται να υπηρετήσει την θητεία του. Οι άνδρες που είναι άνω των 45 ετών δεν υποχρεούνται πλέον σε στρατιωτική θητεία.
Η εγγραφή στο Δημοτολόγιο ολοκληρώνεται με την υποβολή σχετικής αιτήσεως για εγγραφή αδηλώτου και με υπεύθυνη δήλωση ότι ο αιτών δεν είναι εγγεγραμμένος σε άλλο Δήμο στην Ελλάδα. Κάποιοι Δήμοι ζητούν και μία φωτογραφία. Από την στιγμή της εγγραφής ο Έλλην του εξωτερικού είναι και επισήμως Έλλην πολίτης, με δικαίωμα να ψηφίζει σε όλες τις εκλογές, να θέτει υποψηφιότητα, να μπορεί να εκδώσει ελληνικό διαβατήριο και να διαμένει όσο χρόνο θέλει σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενώσεως χωρίς κανένα ουσιαστικό περιορισμό.

Ο Χρήστος Ηλιόπουλος είναι
Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω,
Master of Laws.
e-mail: bm-bioxoi@otenet.gr

Η χρησικτησία στην Ελλάδα (Use it, or lose it) του Χρήστου Ηλιόπουλου

Ο θεσμός της χρησικτησίας στην Ελλάδα δεν αποτελεί παρά την εξειδίκευση στον χώρο της κυριότητας ακινήτων της ευρύτερης αρχής ότι όσο χρησιμοποιείς κάτι, το κατέχεις καλύτερα, ενώ όσο παραμελείς κάτι, τόσο περισσότερο απομακρύνεσαι από την κτήση ή την κατανόησή του. Οι έλληνες ομογενείς μπορούν πολύ καλά να αντιληφθούν την εφαρμογή της ανωτέρω αρχής στο πλαίσιο της γνώσης και της δυνατότητας ομιλίας της μητρικής γλώσσας από έναν άνθρωπο.
Όσο συνεχίζει να την μιλάει, να την διαβάζει και να την γράφει, εξακολουθεί να την κατέχει και να την μαθαίνει καλύτερα. Αντιθέτως, όσο περισσότερα χρόνια παρέρχονται χωρίς να έχει επαφή με την μητρική του γλώσσα, τόσο περισσότερο χάνει την γνώση της.
Το ίδιο συμβαίνει με την κτήση και την διατήρηση της κυριότητος ενός ακινήτου. Μπορεί να το έχεις αποκτήσει με κληρονομιά, ή με συμβόλαιο αγοράς ή δωρεάς, δεν αρκεί όμως αυτό για να εξακολουθήσεις να έχεις την κυριότητα του ακινήτου στο μέλλον. Πρέπει να συνεχίσεις να προβαίνεις σε πράξεις νομής, δηλαδή να το εξουσιάζεις, να το επισκέπτεσαι, να το επιβλέπεις, να το καλλιεργείς ή να το αξιοποιείς, ώστε να συνεχίσεις εσύ, και όχι κάποιος τρίτος, να είσαι ο ιδιοκτήτης του.
Εάν κάποιος που δεν έχει κυριότητα επί ενός ακινήτου, αρχίσει αυτός να προβαίνει στις άνω πράξεις, να το περιποιείται, να το περιφράσσει, να το τοπογραφεί, να το επιτηρεί, να εκδιώκει τρίτους από αυτό και γενικώς να συμπεριφέρεται ως ιδιοκτήτης του, τότε γίνεται κύριος αυτού και με το νόμο μετά την πάροδο είκοσι ετών (κατά τον βασικό κανόνα), εφόσον βεβαίως δεν έχει ενοχληθεί από τον κύριο του ακινήτου μέσα σ’ αυτήν την εικοσαετία.
Τα ανωτέρω επιβεβαίωσε ο Άρειος Πάγος με την υπ’ αριθ. 267/2007 απόφαση του Γ’ Τμήματός του, διά της οποίας έκρινε ότι εκτός άλλων προϋποθέσεων, βασικό ρόλο στην κτήση ενός ακινήτου με χρησικτησία παίζουν και οι υλικές πράξεις του κατόχου επί του ακινήτου. Οι υλικές αυτές πράξεις πρέπει να φανερώνουν την βούληση του κατόχου να κατέχει το ακίνητο ως δικό του.
Τέτοιες πράξεις, με τις οποίες ο κάτοχος καθιστά το ακίνητο ιδιοκτησία του μετά την πάροδο είκοσι ετών, είναι, μεταξύ άλλων, «η επίβλεψη, η επίσκεψη, η εκμίσθωση, η φύλαξη του ακινήτου, οι καταμετρήσεις και η σύνταξη διαγραμμάτων και αν αφορά κληρονομιαίο ακίνητο η αποδοχή της κληρονομίας και η καταβολή του οικείου φόρου».
Αυτονόητο είναι λοιπόν ότι οι ομογενείς, μόνιμοι κάτοικοι εξωτερικού, που έχουν στην κυριότητά τους ακίνητα στην Ελλάδα, (κυρίως οικόπεδα, αγροτεμάχια, αλλά και σπίτια), δεν είναι πλήρως εξασφαλισμένοι μόνο από το γεγονός ότι έχουν υπογράψει συμβόλαια σε συμβολαιογράφο, ή αποδοχές κληρονομίας, που έχουν μεταγραφεί στο υποθηκοφυλακείο ή στο κτηματολόγιο, που γράφουν ότι το ακίνητο είναι δικό τους.
Πρέπει να προβαίνουν και σε πράξεις εξουσιάσεως του ακινήτου, τουλάχιστον σε αραιά χρονικά διαστήματα, δηλαδή οι ίδιοι, ή συγγενείς και φίλοι τους, να επισκέπτονται το ακίνητο, να το επιβλέπουν, να επιβεβαιώνουν ότι δεν έχουν αλλάξει τα όριά του και να μεριμνούν για την διατήρησή του σύμφωνα με τον προορισμό του.
Εάν δεν το πράττουν αυτό, μετά την πάροδο είκοσι ετών μπορεί να διαπιστώσουν ότι κάποιος άλλος προέβαινε στις πράξεις αυτές, με αποτέλεσμα αυτός ο άλλος να έχει καταστεί κύριος του ακινήτου με χρησικτησία, δηλαδή μετά από επί εικοσαετία χρήση του ακινήτου με πρόθεση να το κάνει δικό του.

Ο Χρήστος Ηλιόπουλος είναι
Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω,
Master of Laws.
e-mail: bm-bioxoi@otenet.gr

Μόνο σε συμβολαιογράφο μεταβιβάζονται ακίνητα στην Ελλάδα του Χρήστου Ηλιόπουλου

Η Ελλάδα ακολουθεί το ηπειρωτικό (continental) λεγόμενο νομικό σύστημα, που ομοιάζει κατά πολύ με εκείνο που ακολουθούν χώρες όπως η Γερμανία, η Γαλλία, η Ιταλία κ.ο.κ., ενώ διαφέρει αρκετά με το common law και το αγγλοσαξωνικό δίκαιο της Αγγλίας, των ΗΠΑ, του Καναδά (πλην Κεμπέκ) και της Αυστραλίας. ΟΙ διαφορές αυτές είναι έντονες στο αστικό δίκαιο, δηλαδή εκδηλώνονται κυρίως στις σχέσεις μεταξύ ιδιωτών.
Μία από τις πιο διαδεδομένες ιδιωτικές σχέσεις που αναπτύσσεται σε όλα σχεδόν τα κράτη του κόσμου είναι η αγορά, πώληση και γενικώς η μεταβίβαση ακινήτου περιουσίας (real estate property) από έναν ιδιώτη σε έναν άλλο ιδιώτη. Κατά το δίκαιο της Ελλάδος ουδεμία μεταβίβαση ακινήτου συντελείται εάν η μεταβίβαση αυτή δεν καταγραφεί σε συμβόλαιο που συντάσσεται σε συμβολαιογράφο με την συνδρομή δικηγόρων και που υπογράφεται από τον πωλητή, τον αγοραστή, τους δικηγόρους και τον συμβολαιογράφο.
Ακολούθως, το συμβόλαιο της μεταβιβάσεως του ακινήτου μεταγράφεται στο τοπικό υποθηκοφυλακείο ή κτηματολογικό γραφείο. Εάν δεν γίνει αυτή η μεταγραφή του συμβολαίου, μεταβίβαση δεν έχει συντελεσθεί, έστω κι αν το συμβόλαιο έχει υπογραφεί κανονικά από όλα τα μέρη ενώπιον του συμβολαιογράφου.
Βλέπουμε δηλαδή ότι το δίκαιο το Ελλάδος είναι αρκετά αυστηρό στις τυπικές διατυπώσεις και με τον τρόπο αυτό προστατεύονται οι ιδιώτες από απερίσκεπτες μεταβιβάσεις ακινήτων τους.
Αντιθέτως προς το ελληνικό δίκαιο, στο αγγλοσαξωνικό δίκαιο επιτρέπεται υπό προϋποθέσεις η μεταβίβαση ακινήτων με πιο απλές διαδικασίες. Η μεταβίβαση ακινήτων στις χώρες που ακολουθούν το αγγλοσαξωνικό σύστημα δεν απαιτείται να γίνει σε συμβολαιογράφο, αφού άλλωστε τα συστήματα αυτά δεν έχουν καν συμβολαιογράφο με την μορφή που τον γνωρίζουμε στην Ελλάδα.
Σε κάποιες χώρες λοιπόν μπορεί να μεταβιβάζονται ακίνητα με απλούστερες διαδικασίες, ακόμα και με ιδιωτικά συμφωνητικά που υπογράφουν μεταξύ τους οι ενδιαφερόμενοι, χωρίς πολλές τυπικές διατυπώσεις.
Ενώ συνεπώς ακούγεται κοινοτοπία η υπόμνηση ότι για μεταβίβαση ακινήτου στην Ελλάδα πρέπει πάντοτε να πάμε σε συμβολαιογράφο, υπάρχουν ωστόσο ομογενείς που επιχειρούν μεταβιβάσεις ακινήτων μόνο με ιδιωτικά μεταξύ τους έγγραφα. Οι μεταβιβάσεις αυτές βεβαίως είναι άκυρες και τα χρήματα που δόθησαν από τον αγοραστή πρέπει να αναζητούνται από τον πωλητή που τα κρατά αδικαιολογήτως, ήτοι άνευ αιτίας.
Συχνά ομογενείς που ζούν στην Αυστραλία, στις ΗΠΑ, στη Νότιο Αφρική ή αλλού, συμφωνούν την αγορά ενός ακινήτου που βρίσκεται στην Ελλάδα, χωρίς να φροντίσουν να συνταχθούν συμβόλαια σε συμβολαιογράφο στην Ελλάδα. Ακόμα κι αν γνωρίζουν ότι για την αγορά ακινήτου χρειάζεται συμβόλαιο στην Ελλάδα, επειδή επιθυμούν να μην χάσουν την ευκαιρία που τους παρουσιάζεται, πληρώνουν στην αλλοδαπή τον πωλητή του ακινήτου (που κι αυτός είναι συνήθως ομογενής), υπογράφουν μεταξύ τους ένα απλό έγγραφο και ελπίζουν ότι σε λίγες εβδομάδες ή μήνες θα μεταβούν στην Ελλάδα για να τακτοποιήσουν το τυπικό (όπως νομίζουν) θέμα του συμβολαιογράφου.
Τα πράγματα όμως πολλές φορές δεν εξελίσσονται ομαλά. Η μετάβαση στην Ελλάδα για τα κανονικά συμβόλαια καθυστερεί ή μεταιώνεται, ο πωλητής αδιαφορεί πλέον, αφού έχει ήδη πάρει τα χρήματα, ή δεν έχει χρόνο να έρθει στην Ελλάδα, ούτε να υπογράψει πληρεξούσιο στο Προξενείο.
Άλλη περίπτωση είναι ο πωλητής να πεθάνει και να κληρονομηθεί από άλλους, που ούτε γνωρίζουν για την «μεταβίβαση» του ακινήτου στην Ελλάδα, ούτε είναι πρόθυμοι να αναθέσουν σε δικηγόρο και σε συμβολαιογράφο στην Ελλάδα την συμβολαιογραφική τακτοποίηση της μεταβίβασης.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί τελικώς το ακίνητο να μην μεταβιβασθεί ποτέ στην πραγματικότητα στον αγοραστή, που όμως έχει καταβάλει προ πολλού χρήματα για την αγορά του. Τι μπορεί να κάνει σ’ αυτήν την περίπτωση; Η απάντηση είναι ότι δικαιούται κατά τις διατάξεις περί αδικαιολογήτου πλουτισμού να αναζητήσει το τίμημα της πωλήσεως που έχει προκαταβάλει. Ο «πωλητής» του ακινήτου έχει λάβει χρήματα για ακίνητο που δεν πούλησε, πρέπει επομένως να τα επιστρέψει στον «αγοραστή».
Τα ανωτέρω επιβεβαίωσε και η υπ’ αριθ. 206/2007 απόφαση του Α1΄ Τμήματος του Αρείου Πάγου.

Ο Χρήστος Ηλιόπουλος είναι
Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω,
Master of Laws.
e-mail: bm-bioxoi@otenet.gr

Χάνετε το ακίνητό σας στην Ελλάδα εάν δεν το δηλώσετε στο Κτηματολόγιο του Χρήστου Ηλιόπουλου

Διαμαρτυρόμενοι πολίτες διατείνονται ότι το κράτος δεν τους προστατεύει και χάνουν την περιουσία τους. Φωνασκούντες ιδιοκτήτες γης, διαμερισμάτων και κάθε είδους ακινήτων διαβεβαιώνουν τον δημοσιογράφο ότι η Ελλάδα τους παίρνει την ιδιοκτησία τους, «το σπίτι που με αίμα και κόπους έφτιαξαν πριν από χρόνια». Οι ίδιοι ιδιοκτήτες διαπληκτίζονται με δημοσίους λειτουργούς και μάλιστα απειλούν ότι θα μεταχειρισθούν βία εναντίον τους, διότι «δεν μπορεί το κράτος να κλέβει το σπίτι του κάθε φτωχού ανθρώπου».
Η σκηνή είναι από το μέλλον, δηλαδή από τις ειδήσεις των καναλιών στην Ελλάδα λίγα χρόνια από σήμερα. Με το νόμο του Κτηματολογίου, που ήδη εφαρμόζεται εδώ και αρκετά χρόνια, ο ιδιοκτήτης ακινήτου το χάνει, εάν δεν το δηλώσει εμπροθέσμως. Η προθεσμία σήμερα είναι οκτώ (8) και δέκα (10) έτη, όμως ο χρόνος ήδη τρέχει και σε λίγα μόνο χρόνια θα εμφανισθούν οι πρώτες περιπτώσεις ιδιοκτητών ακινήτων που θα χάνουν τα ακίνητά τους επειδή δεν τα δήλωσαν στο Κτηματολόγιο.
Ο Έλληνας είναι απολύτως συνδεδεμένος με την ακίνητη περιουσία. Η σχέση του με το ακίνητο είναι σχεδόν ...ερωτική. Δεν γνωρίζω εάν υπάρχει άλλη χώρα στον κόσμο με τόσο μεγάλο ποσοστό ιδιοκατοίκησης, δηλ. κατοίκων που έχουν το δικό τους σπίτι και δεν νοικιάζουν.
Σύμφωνα με το νόμο του Κτηματολογίου όλοι οι ιδιοκτήτες κάθε είδους ακινήτων, δηλ. σπιτιών, διαμερισμάτων, οικοπέδων, αγροτεμαχίων, εξ αδιαιρέτου ποσοστών, ψιλής κυριότητος, επικαρπίας κλπ. πρέπει να τα εγγράψουν στο όνομά τους στο κτηματολογικό γραφείο της περιοχής όπου βρίσκεται το ακίνητο. Η προθεσμία αρχίζει από την ημέρα που άρχισε να λειτουργεί στην περιοχή κτηματολόγιο. Δεν έχουν όλες οι περιοχές στην Ελλάδα κτηματολόγιο, επομένως υπάρχουν και δήμοι ή κοινότητες όπου οι ιδιοκτήτες ακινήτων δεν χρειάζεται να κάνουν δήλωση ακόμα, αφού δεν λειτουργεί ακόμα κτηματολόγιο στην περιοχή τους.
Υπάρχουν όμως και πολλές άλλες περιοχές, που το κτηματολόγιο ήδη λειτουργεί κανονικά. Εάν δεν έχουν δηλώσει το ακίνητό τους ακόμα, το πιο πιθανό είναι ότι για να το δηλώσουν τώρα πρέπει να απευθυνθούν σε δικηγόρο και να κάνουν ένα, εύκολο ή δύσκολο, δικαστήριο για να εξασφαλίσουν την περιουσία τους. Σχετικώς εύκολο θα είναι το δικαστήριο εάν το ακίνητό τους φαίνεται ως «αγνώστου ιδιοκτήτη». Πιο δύσκολο θα είναι, εάν το ακίνητό τους έχει δηλωθεί από άλλον ιδιοκτήτη, οπότε θα υπάρξει αντιδικία στα δικαστήρια.
Η προθεσμία για να το πράξουν είναι οκτώ (8) χρόνια από την ημέρα που άρχισε στην περιοχή τους να λειτουργεί κτηματολόγιο, ενώ εάν είναι κάτοικοι εξωτερικού, η προθεσμία είναι δέκα (10) χρόνια. Δεν πρέπει όμως κάποιος να εφησυχάζει πιστεύοντας ότι η προθεσμία είναι μεγάλη και ότι έχει ακόμα χρόνο. Η προηγούμενες προθεσμίας ήταν 5 και 7 χρόνια αντιστοίχως, αλλά επειδή πολλοί παρέλειπαν να δηλώσουν τα ακίνητά τους, το κράτος επέδειξε επιείκεια και παρέτεινε τις προθεσμίες.
Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνεται συνεχώς και οι προθεσμίες κάποια στιγμή θα λήξουν. Εκείνη την στιγμή όποιος έχει «ξεχάσει» να δηλώσει το ακίνητό του, θα χάνει την ιδιοκτησία του και το μόνο που θα μπορεί να κάνει θα είναι να ζητήσει αποζημίωση, η οποία όμως είναι αμφίβολο εάν θα ανταποκρίνεται στην πραγματική αξία του χαμένου ακινήτου του.
Τι πρέπει να κάνει ο ιδιοκτήτητης ακινήτου, ειδικώς δε ο κάτοικος εξωτερικού, που δεν ξέρει εάν υπάρχει κτηματολόγιο στην περιοχή της Ελλάδος που κείται το ακίνητό του; Πρέπει αμέσως να επικοινωνήσει με τον Δήμο της περιοχής του ακινήτου του, ή με το Κτηματολόγιο στην Ελλάδα, ή με δικηγόρο, να περιγράψει την θέση στην οποία βρίσκεται το ακίνητό του και να μάθει εάν ήδη λειτουργεί ή εάν πρόκειται στο άμεσο μέλλον να λειτουργήσει κτηματολογικό γραφείο. Θα πρέπει επίσης να έχει βρει έστω μία απλή φωτοτυπία του συμβολαίου με το οποίο έχει αποκτήσει το ακίνητο, καθώς και άλλα έγγραφα, όπως τοπογραφικά, πιστοποιητικά μεταγραφής στο υποθηκοφυλακείο κλπ.
Ο έλλληνας συχνά μέμφεται το ελληνικό κράτος ότι δεν τηρεί τους νόμους. Στην περίπτωση του κτηματολογίου το κράτος έδωσε προθεσμία 5 και 7 ετών, την οποία παρέτεινε στα 8 και 10 έτη, ώστε να προλάβουν όλοι να δηλώσουν τα ακίνητά τους. Όταν οι προθεσμίες αυτές θα λήγουν, οι ίδιοι πολίτες που κατηγορούν το κράτος ότι δεν τηρεί τις υποσχέσεις του, θα απαιτούν να αλλάξουν οι κανόνες του παιχνιδιού και οι νόμοι, για να μην χάσουν τα μη δηλωθέντα ακίνητά τους, ενώ από σήμερα γνωρίζουν ότι πρέπει να τα δηλώσουν.

Ο Χρήστος Ηλιόπουλος είναι
Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω,
Master of Laws.
e-mail: bm-bioxoi@otenet.gr

Υπεξαίρεση κερδών από Χρηματιστήριο του Χρήστου Ηλιόπουλου

23-6-2008

Πολλοί είναι οι ομογενείς που εμπιστεύθηκαν τις οικονομίες τους σε συγγενείς ή φίλους στην Ελλάδα, προκειμένου να τις επενδύσουν στο χρηματιστήριο για να αποκομίσουν κέρδη από την άνοδο τον μετοχών. Αρκετοί πέτυχαν - και πετυχαίνουν και σήμερα - μικρά ή μεγάλα κέρδη. Δεν είναι λίγοι, ωστόσο, εκείνοι που απώλεσαν κάποιο μέρος από τα χρήματά τους, ή και το σύνολο της επενδύσεώς τους, από την πτώση του χρηματιστηρίου στην Ελλάδα, κυρίως μετά το 1999.
Εκτός από τον κίνδυνο μειώσεως της αξίας των μετοχών, που πάντα υπάρχει, έχουν σημειωθεί και περιπτώσεις κατά τις οποίες ο φίλος ή ο γνωστός του ομογενή, δεν έκανε καλή διαχείριση των χρημάτων, ή δεν τα επένδυσε ποτέ όπως έπρεπε, με αποτέλεσμα ο ομογενής να χάσει την επένδυσή του, όχι επειδή έπεσε το Χρηματιστήριο, αλλά επειδή τον εξαπάτησε ο εντολοδόχος στον οποίο είχε εμπιστευθεί το χαρτοφυλάκιό του.
Σε κάποιες περιπτώσεις συγγενής στην Ελλάδα πούλησε το σπίτι ομογενούς με πληρεξούσιο, κατόπιν εντολής του ομογενούς, τα χρήματα όμως δεν τα έβαλε στην τράπεζα, όπως του είχε ορίσει ο ομογενής, αλλά τα επένδυσε στο χρηματιστήριο με την πεποίθηση ότι θα τα αυξήσει, για να βρεθεί μετά από λίγους μήνες στην δυσάρεστη θέση να διαπιστώσει ότι τα χρήματα όχι μόνο δεν αυξήθηκαν, αλλά μειώθηκαν σημαντικά.
Με μία παρόμοια υπόθεση ασχολήθηκε ο Άρειος Πάγος, επί της οποίας εξέδωσε την υπ’αριθ. 1992/2007 απόφασή του. Στην υπόθεση αυτή κάποιος (εντολοδόχος) που, χωρίς να είναι χρηματιστής, ησχολείτο με επενδύσεις στο χρηματιστήριο, έλαβε το ποσό των 34 εκατομμυρίων δρχ. από κάποιο γνωστό του πρόσωπο, (εντολέα), για να το επενδύσει σε μετοχές και άλλα χρηματιστηριακά προϊόντα με την ελπίδα ενός μεγάλου ποσοστού κέρδους, δεδομένου ότι ο εντολοδόχος είχε επιτύχει και με άλλους επενδυτές πολύ καλές αποδόσεις.
Ο εντολοδόχος είχε υπογράψει έγγραφο σύμφωνα με το οποίο είχε την υποχρέωση να επιστρέψει τα χρήματα στον εντολέα, στον οποίο ανήκε το ποσό, όποτε εκείνος θα το χρειαζόταν. Όταν μετά από ένα περίπου έτος ο εντολέας ζήτησε από τον εντολοδόχο να του επιστρέψει τα χρήματά του, μαζί με τα κέρδη, που στο μεταξύ είχαν ανεβάσει το ποσό σε 45 εκατομμήρια δρχ., ο εντολοδόχος δεν του επέστρεψε παρά μόνο δύο εκατομμύρια δρχ.
Παρά το γεγονός ότι υπεγράφη ιδιωτικό συμφωνητικό μεταξύ τους, δυνάμει του οποίου, ο εντολοδόχος έπρεπε να επιστρέψει το ποσό σε συγκεκριμένη ημερομηνία, εντούτοις δεν το έπραξε.
Ο εντολέας προσέφυγε στα δικαστήρια, αξιώνοντας από τον εντολοδόχο ως αποζημίωση για αδικοπραξία, δηλ. για υπεξαίρεση, το ποσό των 45 εκατομμυρίων δρχ. Τα δικαστήρια δικαίωσαν τον κύριο των χρημάτων – εντολέα και ο Άρειος Πάγος απέρριψε την αναίρεση που ο εντολοδόχος υπέβαλε στο ανώτατο δικαστήριο της Ελλάδος.
Ο Άρειος Πάγος συγκεκριμένα έκρινε ότι ο εντολοδόχος – διαχειριστής των χρημάτων ενσωμάτωσε τα χρήματα του εντολέα του, στην δική του περιουσία και έτσι, μετά την πάροδο του ορισθέντος χρόνου αποδόσεως χωρίς να τα αποδώσει στον δικαιούχο, διέπραξε υπεξαίρεση.
. Ο Χρήστος Ηλιόπουλος είναι
Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω,
Master of Laws.
e-mail: bm-bioxoi@otenet.gr

Χρήστος Ηλιόπουλος - Christos Iliopoulos - Βιογραφικό Σημείωμα - Biographical Note

Χρήστος Ηλιόπουλος του Ηλία και της Νίκης

Δικηγόρος παρ’Αρείω Πάγω, LL.M.- Γεννηθείς : Αθήνα, 28-4-1968.

- Γραφείο: Λεωφ. Αλεξάνδρας 105, Αθήνα, Τ.Κ. 114 75.

τηλ./fax: 210 - 6400282, 6932 – 775920, e-mail: bm-bioxoi@otenet.gr

- Μέλος Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών από το 1993.

- Σπουδές στη Νομική Σχολή Αθηνών (πτυχίο νομικής) και στα Πανεπιστήμια Nottingham Αγγλίας (Master of Laws) και Essex Αγγλίας (Diploma, Erasmus).

- Ασκεί μαχόμενη και συμβουλευτική δικηγορία στην Αθήνα από το 1994, Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω.

- Ομιλεί την αγγλική και την γαλλική γλώσσα.

- Δημοσιογράφος, μέλος Ενώσεως Συντακτών Αθηναϊκού Τύπου και Συνεργάτης Ξένου Τύπου Υπουργείου Τύπου και Μ.Μ.Ε.



ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ


Σπουδές
Ο Χρήστος Ηλιόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 28-4-1968. Τελείωσε το 1986 με Άριστα (19 και 6/12) το 10ο (Πρότυπο) Λύκειο Αθηνών και την ίδια χρονιά πέτυχε στις Πανελλήνιες εξετάσεις την εισαγωγή του στη Νομική Σχολή Αθηνών.

Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Αθηνών το 1991 με βαθμό «Λίαν Καλώς». Κατά την διάρκεια της φοίτησής του εκπόνησε εργασίες και παρακολούθησε συνέδρια, στην οργάνωση πολλών εκ των οποίων συμμετείχε. Στον κύκλο μαθημάτων Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Δικαίου αξιολογήθηκε με Άριστα.

Κατά την ακαδημαϊκή περίοδο 1990-91 απoτέλεσε μέλος της ομάδας έρευνας του Τομέα Διεθνούς Δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών, υπό την καθοδήγηση του ακαδημαϊκού, καθηγητού του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου κ. Εμμανουήλ Ρούκουνα, από τον οποίο έλαβε και συστατική επιστολή.

Το 1989 επελέγη με βάση την βαθμολογία του και την γνώση ξένων γλωσσών να λάβει μέρος στο πρόγραμμα υποτροφιών ERASMUS της Ευρωπαϊκής Κοινότητος. Παρακολούθησε το α’ εξάμηνο της περιόδου 1989/90 της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Essex Αγγλίας και εξετάσθηκε με επιτυχία στα μαθήματα EEC Law, Common Law και Public Law, ανέλαβε εθελοντική ερευνητική εργασία και έλαβε τον αντίστοιχο τίτλο σπουδών. Συμμετείχε επίσης σε εκπαιδευτικά ταξίδια στην έδρα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως στις Βρυξέλλες, όπου είχε επαφές με κοινοτικούς αξιωματούχους, καθηγητές και άλλους ευρωπαίους φοιτητές.

Από τον Οκτώβριο του 1991 παρακολούθησε το μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Πανεπιστημίου Nottingham Αγγλίας στο Διεθνές και Κοινοτικό Δίκαιο και του απονεμήθηκε το δίπλωμα Master Of Laws.

Εκεί διδάχθηκε :

n Ευρωπαϊκό Κοινοτικό Δίκαιο, (καθηγητής Stephen Weatherill).

n Δίκαιο Ανταγωνισμού, (καθηγητής Stephen Weatherill).

n Διεθνές Δίκαιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, (καθηγητής D.J. Harris).

n Δίκαιο της Θάλασσας.

n Δίκαιο μεταφορών αγαθών διά θαλάσσης.

Εκπόνησε την πτυχιακή του διατριβή με θέμα τον ανταγωνισμό στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την συμβατότητα των συγχωνεύσεων επιχειρήσεων με το καθεστώς προστασίας του ανταγωνισμού της κοινοτικής εννόμου τάξεως.

Το καλοκαίρι του 1990 παρακολούθησε στο Παρίσι μαθήματα γαλλικής στην Alliance Francaise και του απονεμήθηκε Certificat.

Ομιλεί και γράφει την αγγλική και την γαλλική γλώσσα. Είναι κάτοχος First Certificate in English (Cambridge), Proficiency (Michigan) και Sorbonne (Paris IV).



Εργασιακή Εμπειρία
Το καλοκαίρι του 1992 εργάσθηκε ως ασκούμενος στην αγγλική Δικηγορική Εταιρεία Εking Manning (ήδη Edwards Geldard).

Από το 1993 είναι μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών και ασκεί γενική δικηγορία, με έμφαση στους τομείς του κληρονομικού, εμπραγμάτου (ακίνητα) και ιδιωτικού διεθνούς δικαίου, στα θέματα ελληνικής ιθαγένειας ομογενών και στην προστασία δικαιωμάτων ομογενών στις υποθέσεις τους στην Ελλάδα. Διατηρεί το δικηγορικό του γραφείο, με συνεργάτες δικηγόρους, στην Αθήνα (Λεωφ. Αλεξάνδρας 105) και είναι δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω. Έχει εμπειρία νομικής έρευνας, επικοινωνίας με εντολείς, σύνταξης δικογράφων, δικαστικής παραστάσεως και εκπροσωπήσεως ενώπιον αστικών, ποινικών και διοικητικών δικαστηρίων σε δικαστήρια όλης της Ελλάδος. Έχει χειριστεί υποθέσεις που καλύπτουν όλο το φάσμα του δικαίου, (ιδίως αστικό, διοικητικό, ποινικό, κοινοτικό κλπ). Έχει επίσης εμπειρία και από το δίκαιο άλλων χωρών.

Μεγάλο μέρος των εντολέων του είναι Έλληνες ομογενείς, αλλά και αλλοδαποί, από ΗΠΑ, Καναδά, Αυστραλία, Μεγ. Βρετανία, Νότιο Αφρική, Αργεντινή, Ρωσία, Ισραήλ κ.α. τους οποίους καλύπτει σε όλες τις νομικές τους υποθέσεις στην Ελλάδα.

Είναι δημοσιογράφος, ανταποκριτής ελληνόφωνων προγραμμάτων εξωτερικού (ΗΠΑ, Αυστραλίας, Καναδά), μέλος της Ενώσεως Συντακτών Αθηναϊκού Τύπου και Συνεργάτης Ξένου Τύπου του Υπουργείου Τύπου και Μ.Μ.Ε., γράφει σε εφημερίδες του εξωτερικού και του εσωτερικού και συμμετέχει σε ραδιοφωνικά προγράμματα. Είναι δημοσιογράφος και νομικός σύμβουλος στο Ομογενειακό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Το 1997 επελέγη και έλαβε μέρος στην σειρά σεμιναρίων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της Ε.Ε. «Β’ Κύκλος Ενημέρωσης και Εκπαίδευσης στελεχών σε θέματα ευρωπαϊκής ενοποίησης», λαμβάνοντας ανάλογο πιστοποιητικό.

Έχει εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις υπηρετώντας ως έφεδρος υπαξιωματικός (Λοχίας ΔΒ).

<ΧΡΗΣΤΟΣ Η. ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΣΤΟΝ ΑΡΕΙΟ ΠΑΓΟ – ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ
Master οf Laws
Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο
Λεωφ. Αλεξάνδρας 105, Αθήνα, Τ.Κ. 114 75
Τηλ. 210–6400282. Τηλεομοιοτυπία 210 – 6400282. Κινητό: 6932–775920


Law Offices of Christos I. ILIOPOULOS
Attorney at the Supreme Court of Greece
Master Of Laws, International and European Law
105, Alexandras Ave., Athens, 114 75, HELLAS
Phone: +30 - 210-6400282, mobile +30 - 6932-775920.
Facsimile: +30 - 210 - 6400282.
e-mail: bm-bioxoi@otenet.gr

Συμφέρει να ρυθμίσετε κληρονομιές στην Ελλάδα του Χρήστου Ηλιόπουλου

Πολλοί ομογενείς δικαιούνται κάποιας περιουσίας στην Ελλάδα, αλλά δεν έχουν ρυθμίσει τη νομική τύχη αυτής της περιουσίας για πολλά χρόνια. Τέτοιες υποθέσεις μένουν εκκρεμείς εξ αιτίας της απόστασης που χωρίζει τους δικαιούχους της περιουσίας από την Ελλάδα, της άγνοιας του ελληνικού δικαίου ή και των συγκεκριμένων δικαιωμάτων τους, αλλά και της σκέψης ότι για να ρυθμίσουν τα περιουσιακά τους πρέπει να πληρώσουν πρώτα τους φόρους στο κράτος. Είναι φυσικό δε οι ομογενείς να θέλουν να αποφύγουν ή τουλάχιστον να καθυστερήσουν την καταβολή αυτών των φόρων.
Ο πιο σημαντικός φόρος που συνήθως πρέπει να πληρώσει ένας ομογενής για να περάσει η κυριότητα της περιουσίας στο όνομά του είναι ο φόρος κληρονομίας, που καταβάλλεται στην εφορία λίγο πριν γίνει η αποδοχή κληρονομίας στο συμβολαιογράφο ή με την έκδοση του κληρονομητηρίου από το δικαστήριο.
Ο φόρος κληρονομίας δεν πρέπει να αποθαρρύνει αυτούς που δικαιούνται κάποιας κληρονομίας από το να ρυθμίζουν τα κληρονομικά τους και να αποκτούν τίτλο κυριότητας στο όνομά τους. Και αυτό για τρεις βασικούς λόγους.
Πρώτον, διότι ο φόρος κληρονομίας για τους συγγενείς του θανόντος είναι ούτως ή άλλως μικρός και στις περισσότερες περιπτώσεις αντιπροσωπεύει ένα μικρό μερίδιο της πραγματικής αξίας την οποία αποκτά ο κληρονόμος. Με άλλα λόγια, συμφέρει τον κληρονόμο να πληρώσει ένα μικρό φόρο και να πάρει μία πολύ μεγαλύτερη περιουσία.
Ο φόρος κληρονομίας υπολογίζεται ως ποσοστό επί της αντικειμενικής αξίας του ακινήτου, δηλαδή επί της αξίας που ορίζει η εφορία, ενώ η πραγματική αξία του ακινήτου είναι συνήθως μεγαλύτερη της αντικειμενικής. Επί παραδείγματι, ένας κληρονόμος, κληρονομεί στην Ελλάδα ένα ακίνητο αντικειμενικής αξίας 100.000 ευρώ. Για τα πρώτα 20.000 ευρώ δεν πληρώνει καθόλου φόρο. Για τα υπόλοιπα 80.000 ευρώ θα πληρώσει ένα φόρο 5% ή 10%.
Η πραγματική όμως αξία του ακινήτου στο παράδειγμά μας είναι συνήθως 150.000 ευρώ ή και παραπάνω. Άρα, το να πληρώσει κανείς 5.000 ευρώ φόρο για περιουσία 150.000 ευρώ είναι νομίζω κάτι που συμφέρει τον κληρονόμο. Άλλωστε, ο κληρονόμος μπορεί να πληρώσει τον φόρο και σε πολλές μηνιαίες δόσεις, πράγμα που καθιστά ανετότερη την αποπληρωμή του. Αν όμως μπορεί να πληρώσει ολόκληρο τον φόρο αμέσως, τότε δικαιούται εκπτώσεως 5% στο τελικό ποσό του φόρου κληρονομιάς.
Αν ο κληρονόμος είναι ανήλικος, τότε δεν πληρώνει φόρο για κληρονομιά έως και 300.000 ευρώ.
Ο δεύτερος και πολύ σημαντικός λόγος είναι ότι υπάρχουν κληρονομιές στις οποίες δεν χρειάζεται να πληρώσει ο κληρονόμος ούτε ένα ευρώ στην εφορία, έστω κι αν η αξία της κληρονομιάς είναι πολλές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ.
Συγκεκριμένα, για κληρονομιές όσων απεβίωσαν έως την 31-12- 1984 και προγενέστερα, οι κληρονόμοι μπορούν να αποκτήσουν στο όνομά τους την κληρονομιά χωρίς να υποβάλουν δήλωση φόρου κληρονομίας και χωρίς να πληρώσουν φόρο κληρονομίας! Σ’ αυτές τις περιπτώσεις οι κληρονόμοι υπογράφουν κατευθείαν αποδοχή κληρονομίας στο συμβολαιογράφο, ή εκδίδουν από το δικαστήριο το κληρονομητήριο αποκτώντας στο όνομά τους την περιουσία (ακίνητα και κινητά), όσο μεγάλη αξία κι αν έχει αυτή χωρίς να πληρώσουν φόρο.
Τρίτον, όταν ένας κληρονόμος έχει αποκτήσει με την αποδοχή κληρονομίας τίτλο στο όνομά του μπορεί να προστατεύσει με πολύ μεγαλύτερη επιτυχία τα δικαιώματα του έναντι καταπατητών ή συγγενών που επιβουλεύονται την περιουσία του.
Γίνεται λοιπόν αντιληπτό ότι συμφέρει η ρύθμιση των κληρονομικών υποθέσεων στην Ελλάδα σε κάθε περίπτωση, διότι είτε ο φόρος θα είναι μικρός, δηλαδή από ελάχιστος έως 5% της πραγματικής αξίας της περιουσίας, η δεν θα υπάρχει καθόλου φόρος, διότι η κληρονομιά επήλθε στον κληρονόμο πριν την 31η Δεκεμβρίου του 1984.

*Ο Χρήστος Ηλιόπουλος είναι Δικηγόρος Αθηνών,
Master of Laws. e-mail: bm-bioxoi@otenet.gr

Διαζύγιο

Πώς η σύζυγος διεκδικεί την περιουσία του συζύγου μετά το διαζύγιο


Του Χρήστου Ηλιόπουλου*



Κατά το ελληνικό δίκαιο ο ή η σύζυγος έχει δικαίωμα μετά την λύση του γάμου, δηλαδή μετά το διαζύγιο, να ζητήσει από τον άλλο σύζυγο ένα μέρος από την αύξηση της περιουσίας που απέκτησε ο σύζυγος κατά την διάρκεια του γάμου τους. Το ίδιο δικαίωμα έχει ο κάθε σύζυγος ακόμα και αν δεν έχει εκδοθεί το διαζύγιο, αρκεί να έχουν περάσει τουλάχιστον τρία χρόνια από τότε που ζουν χωριστά (που βρίσκονται δηλαδή σε διάσταση).

Τα στοιχεία που πρέπει να έχει η αγωγή που θα κατατεθεί στο δικαστήριο είναι ποιά ήταν η περιουσία του άλλου συζύγου την ημέρα του γάμου τους και ποιά είναι σήμερα. Αν αυτή η περιουσία έχει αυξηθεί, τότε ο άλλος σύζυγος έχει δικαίωμα να ζητήσει είτε το 1/3, είτε το 1/2 ή ακόμα και παραπάνω.

Ο Άρειος Πάγος με την υπ’ αριθ. 1511/2005 απόφαση του Ζ’ Τμήματός του έκρινε ότι η συμβολή μπορεί να συνίσταται είτε στην αύξηση της περιουσίας του άλλου συζύγου, είτε και στην αποφυγή της μειώσεως αυτής.

Στην συγκεκριμένη υπόθεση που ο Άρειος Πάγος έκρινε, η σύζυγος επικαλέσθηκε ότι από το 1966 που παντρεύτηκαν με τον εναγόμενο, αυτός, ενώ στην αρχή δεν είχε προσωπική περιουσία, απέκτησε μεγάλη περιουσία που κατά τον χρόνο που χωρίσανε ήταν αξίας περίπου δύο εκατομμυρίων ευρώ.

Η σύζυγος ισχυρίσθηκε ότι στην απόκτηση της περιουσίας αυτής από τον σύζυγό της συνέβαλε και αυτή κατά ποσοστό 50%, με τους τρόπους που λεπτομερώς αναφέρει στην αγωγή, μεταξύ των οποίων και με την συνεισφορά των προσωπικών της υπηρεσιών στην φροντίδα και ανατροφή των τέκνων τους και την επιμέλεια γενικώς του οίκου και της οικογενείας, την οποία η σύζυγος αποτιμά σε 100.000 δρχ. κατά μήνα, που υπερβαίνει το μέτρο της υποχρεώσεως συμβολής της στις οικογενειακές ανάγκες.

Με την αγωγή της η σύζυγος ζήτησε να της καταβάλει ο πρώην σύζυγός της το ποσό του ενός εκατομμυρίου ευρώ περίπου, που αποτελεί το 50% των αποκτημάτων του κατά την διάρκεια του γάμου τους.

Συγκεκριμένα, η συμβολή της συζύγου αναλύεται στην αγωγή της στην συνεχή απασχόλησή της και άμεση φροντίδα και επιμέλεια για τις δουλειές του σπιτιού, τη φροντίδα και την περιποίηση του συζύγου της και των παιδιών τους, όπως πλύσιμο, σιδέρωμα, μαγείρεμα, τον καθαρισμό της οικογενειακής στέγης και την συντήρηση του νοικοκυριού, στο αμέριστο ενδιαφέρον της για την ανατροφή και μόρφωση των παιδιών τους, όπως επιλογή σχολείων, εκμάθηση ξένων γλωσσών και ιδιαίτερα μαθήματα.

Με αυτό το περιεχόμενο, είπε ο Άρειος Πάγος, η αγωγή είναι επαρκώς ορισμένη και περιέχει εκείνα τα στοιχεία που επιτρέπεουν στο δικαστήριο να προχωρήσει στην εξέτασή της για να διαπιστωθεί εάν όλα αυτά που ισχυρίζεται η ενάγουσα σύζυγος είναι αληθή και σε ποιόν βαθμό.



Ο Χρήστος Ηλιόπουλος είναι

Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω,

Master of Laws.

e-mail: bm-bioxoi@otenet.gr

Προξενεία

Επιτακτική η ανάγκη ενίσχυσης των Προξενείων

Του Χρήστου Ηλιόπουλου
Τα κατά τόπους ελληνικά Προξενεία, μαζί με τις Πρεσβείες μας είναι η «φωνή», τα «αυτιά» και η «εικόνα» της Ελλάδος στις χώρες του εξωτερικού. Εκπροσωπούν την Ελλάδα και βοηθούν τους έλληνες που διαβιούν εκτός Ελλάδος να συναλλάσσονται με διάφορες υπηρεσίες αλλά και με ιδιώτες στην Πατρίδα.

Το Προξενείο εκδίδει ελληνικά διαβατήρια στους μονίμους κατοίκους του εξωτερικού, κατ’ εξαίρεση δε και ταξειδιωτικά έγγραφα στους ταξειδιώτες που για κάποιον απρόβλεπτο λόγο βρέθηκαν χωρίς διαβατήριο. Το Προξενείο διεκπεραιώνει πολλών ειδών αιτήσεις που υποβάλλονται προς το Ελληνικό κράτος, όπως αιτήσεις για ιθαγένεια, για εξεύρεση δημοτολογικών ή ληξιαρχικών στοιχείων κλπ.

Ο Πρόξενος ενεργεί πολύ συχνά ως συμβολαιογράφος στην ξένη χώρα και συντάσσει συμβολαιογραφικά πληρεξούσια, ένορκες βεβαιώσεις κλπ. διά των οποίων οι κάτοικοι εξωτερικού ολοκληρώνουν πολύ σημαντικές υποθέσεις τους στην Ελλάδα χωρίς να είναι απαραίτητο να ταξειδεύσουν σ’ αυτήν, γλυτώνοντας χρόνο και χρήμα.

Ο Πρόξενος ενεργεί και ως Ληξίαρχος, καταγράφοντας γεννήσεις, γάμους και θανάτους ομογενών. Ο Πρόξενος ενεργεί και ως αντιπρόσωπος της φορολογικής αρχής και παραλαμβάνει φορολογικές δηλώσεις. Ενεργεί επίσης και ως ανακριτής, λαμβάνοντας ένορκες βεβαιώσεις και καταθέσεις μαρτύρων.

Τα ανωτέρω είναι μερικές μόνο από τις αρμοδιότητες των ελληνικών Προξενείων. Παλαιότερα, οι υποθέσεις που διεκπεραίωναν τα Προξενεία ήταν σε αριθμό πολύ λιγότερες από όσες καλούνται σήμερα να διευθετήσουν. Σήμερα η επικοινωνία με την Πατρίδα είναι πολύ ευκολώτερη, διότι έχει γίνει πολύ φθηνότερη, αλλά και τεχνικώς αρτιότερη. Τα τηλέφωνα είναι φθηνά, το Διαδίκτυο υπάρχει για να διαβάζουν οι ομογενείς τις ειδήσεις, αλλά και για να ενημερώνονται για τα δικαιώματά τους στην Πατρίδα. Το αεροπορικό εισιτήριο δεν είναι απαγορευτικό, όπως ήταν κάποιες δεκαετίες πριν, ενώ αρκετοί είναι οι τηλεοπτικοί δίαυλοι που ενημερώνουν απ’ ευθείας από την Ελλάδα τους ομογενείς για τις κληρονομιές τους, για την αγορά και των πώληση ακινήτων, για τα φορολογικά τους ζητήματα, για την τρόπο κτήσεως της ιθαγένειας και για πολλά άλλα.

Η Ελλάδα, επίσης, έπαυσε να είναι ο «φτωχός συγγενής» όπου κανείς δεν ενδιαφερόταν να πραγματοποιήσει συναλλαγές. Σήμερα η Ελλάς είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. και μία από τις ανεπτυγμένες χώρες της Ευρώπης, όπου το επίπεδο ζωής έχει ανεβεί σημαντικά, με αποτέλεσμα πολλοί ομογενείς δεύτερης και τρίτης γενιά να ενδιαφέρονται να διεκδικήσουν περιουσίες στην χώρα των προγόνων τους ή να πάρουν την ελληνική ιθαγένεια, που θα τους οδηγήσει σε επαγγελματικές ευκαιρίες σε όλη την Ευρώπη, μέσω Ελλάδος βεβαίως.

Αποτέλεσμα αυτής της αυξημένης πληροφόρησης των ομογενών, αλλά και της ενισχυμένης θέσης της Ελλάδος στο διεθνές στερέωμα, είναι η τεράστια αύξηση του όγκου της εργασίας των Προξενείων. Οι αιτήσεις για ιθαγένεια, για ελληνικά δημοτολόγια, για πληροφόρηση για το Ε9 και άλλα φορολογικά ζητήματα, για το Κτηματολόγιο, για σύνταξη πληρεξουσίων για αγορές, πωλήσεις, κληρονομιές, γονικές παροχές έχουν σημειώσει μεγάλη αύξηση.

Το προσωπικό των Προξενείων, όσο κι αν θέλει να ανταποκριθεί, συχνά αδυνατεί να εξυπηρετήσει όλες τις αιτήσεις σε σύντομο χρονικό διάστημα. Στην Αυστραλία επί παραδείγματι ζουν πάνω από 500.000 έλληνες, που έχουν όλο και πιο αυξημένες συναλλαγές με την Ελλάδα. Όλοι τους απευθύνονται σε κάποιο από τα τέσσερα, πέντε Προξενεία. Μπορούν όμως είκοσι τριάντα άνθρωποι, που είναι το προσωπικό των Προξενείων στην Αυστραλία να εξυπηρετήσουν τις άνω των 500.000 των ομογενών; Ασφαλώς και δεν μπορούν, όσο καλά και όσο γρήγορα θα ήθελαν.

Το ίδιο συμβαίνει και στα άλλα Προξενεία μας σε όλο τον κόσμο. Παντού υπάρχει ανάγκη για νέα Προξενεία με νέο προσωπικό, καλά ενημερωμένο και με όρεξη να αντιμετωπίσει τα παντός είδους αιτήματα των συμπατριωτών μας, που όταν διαβαίνουν το κατώφλι του ελληνικού Προξενείου θέλουν να έχουν την αίσθηση ότι εισέρχονται σε χώρο ελληνικό, που το προσωπικό θα είναι φιλικό μαζί τους, θα τους συμπαρασταθεί, θα τους συνδράμει και θα τους συμβουλεύσει σωστά.

Ήδη με εγκύκλιο του Υπουργείου Εσωτερικών στην Ελλάδα, δεν γίνονται δεκτές οι ένορκες βεβαιώσεις περί των πλησιεστέρων συγγενών που έχουν γίνει από συμβολαιογράφο στο εξωτερικό, αλλά μόνο εκείνες οι ένορκες βεβαιώσεις που έχουν γίνει από τρεις μάρτυρες στο Προξενείο. Τα παράπονα των ομογενών για το θέμα αυτό είναι πολλά. Ο ομογενής που δικαιούται μία κληρονομιά στην Πατρίδα πρέπει όχι μόνο να εξεύρει τρεις μάρτυρες που να δηλώσουν με την υπογραφή τους ότι ήξεραν τον θανόντα και γνωρίζουν ποιους κοντινούς συγγενείς άφησε, αλλά πρέπει να φροντίσει για την μετάβασή τους σε ελληνικό Προξενεία για να προβούν στην δήλωση. Η μετάβαση αυτή μπορεί να σημαίνει αεροπορικά εισιτήρια επί τέσσερα, συν άλλα έξοδα, συν χρόνο κλπ. Αν λοιπόν δημιουργθούν νέα Προξενεία, τότε θα ελαττωθούν και μερικά από τα προβλήματα των ομογενών.

Αποδεικνύεται λοιπόν ότι η Ελλάδα, άρα η ελληνική κυβέρνηση και το Υπουργείο Εξωτερικών πρέπει να ανταποκριθεί στα νέα δεδομένα και στις αυξημένες ανάγκες των Προξενείων μας ανά τον κόσμο. Με απλά λόγια χρειάζεται μεγαλύτερος αριθμός υπαλλήλων, περισσότερα χρήματα και υλικοτεχνική υποδομή, μεγαλύτερη ενημέρωση και επιμόρφωση των στελεχών των Προξενείων στις αλλαγές των νόμων.

Είναι δυνατόν η «πλούσια Ελλάς» να χρησιμοποιεί ως έδρα του Προξενείου στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου κτήρια ιδιοκτησίας της άλλοτε εύρωστης, συρρικνωμένης όμως σήμερα ελληνικής παροικίας της Αλεξανδρείας και να μην πληρώνει ούτε ενοίκιο; Οι αιγυπτιώτες μου έχουν δηλώσει με παρρησία και αγάπη προς την Ελλάδα ότι δεν επιθυμούν την καταβολή ενοικίου για την χρήση των κτηρίων από το ελληνικό δημόσιο. Όμως δεν θα έπρεπε τουλάχιστον το ελληνικό κράτος να έδινε κάποιες επιχορηγήσεις προς την Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας, ώστε να συνεχίσουν οι ομογενείς αιγυπτιώτες την τόσων αιώνων παρουσία του ελληνισμού στην Αίγυπτο;

Πιστεύουμε ότι το ελληνικό κράτος θα συνεχίσει με ακόμη μεγαλύτερο ζήλο να βοηθά τους ομογενείς και να τους παρέχει την δυνατότητα να συντηρούν τους δεσμούς τους με την Πατρίδα, με την γλώσσα, με την θρησκεία και με την ιστορία της Ελλάδος. Τα Προξενεία είναι ένας άκρως σημαντικός κρίκος που συνδέει τους πολύ μεγάλους ελληνικούς πληθυσμούς του εξωτερικού με την Ελλάδα. Ο κρίκος αυτός πρέπει να «χαλυβδωθεί» από την ελληνική κυβέρνηση, ώστε να συγκρατήσει τελικώς κοντά στο πνεύμα της Ελλάδος όλα τα παιδιά του ελληνισμού σε όλη την υφήλιο.

*Ο Χρήστος Ηλιόπουλος είναι
Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω,
Master of Laws.
e-mail: bm-bioxoi@otenet.gr

Δανειστές

Καταδολίευση δανειστών στην Ελλάδα

Του Χρήστου Ηλιόπουλου*

17-6-2008

Η καταδολίευση δανειστών αποτελεί ποινικό αδίκημα στην Ελλάδα και τιμωρείται από το νόμο με φυλάκιση έως δύο έτη. Τι σημαίνει όμως καταδολίευση δανειστών;
Το έγκλημα αυτό συνίσταται στην εξαπάτηση των δανειστών του δράστου, ότι αυτός [ο δράστης] δεν έχει περιουσία, από την οποία να μπορέσουν οι δανειστές του να λάβουν όσα τους οφείλει ο οφειλέτης – δράστης.
Το εν λόγω έγκλημα τελείται συνήθως με την μεταβίβαση προς τρίτους περιουσιακών στοιχείων, που ο οφειλέτης έχει στο όνομά του, ώστε οι δανειστές να μην εξεύρουν περιουσία να ικανοποιηθούν. Η μεταβίβαση γίνεται συνήθως είτε εικονικώς, είτε με αντάλλαγμα πολύ χαμηλότερο του πραγματικού, ώστε η περιουσία του οφειλέτου – δράστου να μην επαρκεί για να πληρωθούν οι δανειστές.
Συμβαίνει πολλές φορές κάποιος που οφείλει χρήματα, όταν ο κλοιός σφίγγει από τους δανειστές του, όταν δηλ. αυτοί έχουν βγάλει δικαστικές αποφάσεις που είναι ήδη τελεσίδικες, αυτός να προσπαθεί να μεταβιβάσει σε τρίτους, συχνά δε σε πρόσωπα συγγενικά ή φιλικά, ακίνητα ή άλλα περιουσιακά του στοιχεία, ώστε να ματαιώσει την εκτέλεση των δικαστικών αποφάσεων εναντίον του, εφόσον θα στερείται αξιοχρέου περιουσίας.
Εκείνος ο οποίος ζημιώνεται από την διάπραξη του αδικήματος της καταδολιεύσεως δανειστών πρέπει να υποβάλει έγκληση, (αυτό που ο κόσμος αποκαλεί μήνυση), εντός τριών μηνών από τότε που έμαθε ότι τελέσθηκε το αδίκημα. Χωρίς την υποβολή εγκλήσεως από τον ζημιωθέντα που έχει έννομο συμφέρον, δεν μπορεί να ασκηθεί ποινική δίωξη κατά του δράστου.
Στην υπ’ αριθ. 123/2007 απόφασή του ο Άρειος Πάγος έκρινε υπόθεση, στην οποία ο οφειλέτης όφειλε χρήματα από δύο επιταγές που είχε εκδόσει και οι οποίες είχαν αποδειχθεί ακάλυπτες. Λίγο αργότερα ο οφειλέτης προέβη σε δύο συμβολαιογραφικές πράξεις, που αφορούσαν ακίνητά του.
Αφενός, παραιτήθηκε από την επικαρπία που είχε σε ένα ακίνητο, υπέρ της ανηλίκου μάλιστα θυγατρός του. Ο οφειλέτης είχε κρατήσει την επικαρπία ενός ακινήτου, είχε δε δώσει την ψιλή κυριότητα στην ανήλικη κόρη του. Όταν είδε ότι από τις ακάλυπτες επιταγές σύντομα θα έπρεπε να πληρώσει δικαστικές αποφάσεις εις βάρος του, αυτός παραιτήθηκε της επικαρπίας, με αποτέλεσμα η ανήλικη θυγατέρα του να αποκτήσει την πλήρη κυριότητα του ακινήτου, ενώ προφανώς αυτή δεν ήταν η πραγματική βούληση του πατέρα – οφειλέτη, το έκανε όμως για να αποφύγει τους δανειστές του, δηλ. να μην του κατάσχουν την επικαρπία.
Αφετέρου, ο ίδιος οφειλέτης μεταβίβασε λόω πωλήσεως σε τρίτον το 12,5% οικοδομής που κατείχε σε καλό σημείο της Θεσσαλονίκης. Η πώληση του ποσοστού αυτού έγινε έναντι μόνο 35 εκατομμυρίων δρχ. (το έτος 1999), ενώ η πραγματική αγοραία αξία του ήταν πολύ μεγαλύτερη.
Με αυτά τα πραγματικά περιστατικά, τόσο το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης, όσο και ο Άρειος Πάγος έκριναν ότι ο οφειλέτης είχε διαπράξει το έγκλημα της καταδολιεύσεως δανειστών, αφού απαλλοτρίωσε την περιουσία του μεταβιβάζοντάς την σε τρίτους, από δόλο, δηλ. με σκοπό να μην μπορούν να εξεύρουν περιουσία του οι δανειστές του από τις ακάλυπτες επιταγές.
Για την πράξη του αυτή το Δικαστήριο της Θεσσαλονίκης τον κατεδίκασε σε φυλάκιση 12 μηνών, ποινή που επεκύρωσε ο Άρειος Πάγος, απορρίπτοντας την αναίρεση που ο καταδικασθείς ήσκησε στο ανώτατο δικαστήριο της χώρας.

. *Ο Χρήστος Ηλιόπουλος είναι
Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω,
Master of Laws.
e-mail: bm-bioxoi@otenet.gr

How to become a greek Citizen by Christos Iliopoulos

Until only a few decades ago thousands of Greeks were leaving the country in search for a better life in foreign countries, like Germany, America, Canada, Australia, South Africa. Millions of Greeks became immigrants all over the world and a plethora of Greek communities outside the country was born.
After the year 1990, though, Greece has known a massive wave of foreign immigrants, who legally, or illegally have populated the country, forcing the Greek authorities to face the opposite side of the immigration issue.
In the meantime, Greece became a full member of the European Economic Community (European Union, today) in 1981, the standard of living has risen, and Greece is already an active member of the largest block of states in the world affairs, the EU.
The almost unstoppable flow of immigrants from poor countries and the participation into the EU, are the two basic reasons that explain why the Greek citizenship has become so popular.
Those that wish to obtain the Greek citizenship could be categorized into two lists. The first comprises the poor immigrants from former communist countries, Asia, the Middle East and Africa that want to legalize their presence in Greece (and the EU). The second includes the citizens of rich countries (USA, Canada, Australia etc.), who would like to be able to reside, work, set up business or study in the EU enjoying the same rights as the locals and not being discriminated against because they have a non European origin.
There are different rules that govern the acquisition of Greek citizenship, depending on whether the applicant has an ancestor who was Greek by birth, or not.
A. Those that can prove that they have a parent or a grandparent who was born in Greece and obtained the Greek nationality by birth, can claim the Greek citizenship now if they can find documents proving the Greek citizenship of their ancestor. According to Greek law there is no problem if the applicant wants to keep his/her present nationality. So, a Greek American can become Greek citizen without losing his/her American citizenship.
The most important document that a person of Greek origin can use to obtain the citizenship is a certificate from the local municipality in Greece certifying that a certain ancestor was born in Greece, has a municipality number, and therefore was Greek by birth.
The next line of documents that are required are the marriage certificate of that ancestor, the birth certificate of their child, until we reach the person that applies for the citizenship today. If that ancestor was a grandfather, we need his marriage certificate, the birth certificate of his child, the marriage certificate of the child that is the parent of the present applicant and the birth certificate of the present applicant. If the applicant is married, we need his/her marriage certificate as well.
Many males of Greek origin are concerned that if they obtain the citizenship they will have to serve to the Greek Army. This is not the case if they retain their status as foreign residents. A foreign resident (even if he is a Greek national), does not have to serve to the army. He can visit and stay in Greece for up to six months each calendar year without losing his status as foreign resident. If he stays for more than six months he automatically becomes permanent resident of Greece and he will have to do 12 - 15 months of military service.
However, a foreign resident can first serve to the army for six months (or even less) if he chooses to do so and then become a permanent resident of Greece.
Some examples of special cases: a Greek woman who lost her Greek citizenship because she married to a non Greek can obtain again the Greek citizenship if she declares her wish to the Greek authorities, either in Greece, or at a Greek Consulate all over the world.
A child that was born before the 8th of May 1984 by a Greek mother who at the time of her marriage or of the birth of the child was Greek, can become a Greek citizen if he/she (the child) declares such a will to the Greek authorities.
The child who was born before 1982 of a Greek father and a non Greek mother can become Greek if he/she declares such a will at the Greek authorities.
In some case it is of importance whether the marriage was a religious or s civil one.

B. Those that have not Greek ancestors but wish to become Greek citizens must have legally lived in Greece for a period of ten years within the last twelve years in order to apply for the citizenship. The applicant must be an adult at the time of the lodging of the application and must not have been convicted of a sentence to one year jail time minimum, or for a list of crimes even to smaller sentences (drug trafficking, money laundering, international economic crimes, crimes committed with the use of modern technology, monetary crimes, crimes against adolescents, smuggling, etc).
If the applicant has no other nationality or is a refugee, the law requires only five years of residence in Greece during the last twelve years in order to apply. The non-Greek applicant must have a sufficient knowledge of the language, of the Hellenic history and of the Hellenic civilization in general.
The final stage of such an application is at the Ministry of the Interior and the decision of the Minister need not present reasons, since the granting of the citizenship is a prerogative of the Hellenic Republic.

Christos ILIOPOULOS is attorney at law, LL.M.
in Athens, Greece.

How to claim inheritance from a bank in Greece

How to claim your inheritance from a bank in Greece
By Christos ILIOPOULOS

You know that a deceased relative of yours has left accounts, shares and/or other kinds of assets with a bank. You live outside of Greece and you know or you think that you are entitled to all or some part of this property, but you do not know how to act to safeguard your rights.
First of all you need to make sure that you are a legal heir under Greek law. If the deceased person has left a will, then we will study it in order to find out who the heir is. At the will the owner of the property can leave his/her property to any person he/she wants.
However, according to Greek law the children, the spouse (and the parents) of the deceased are always entitled to a share of the inheritance, even if they are not mentioned in the will at all. They will always get half of what they would be getting if there was no will.
If there is no will left, then the spouse gets one quarter of the inheritance, if there is a spouse and children, and half of the inheritance if there is spouse and brothers or sisters of the deceased.
The children get three quarters of the inheritance if there is a spouse, and all the inheritance if there is no surviving spouse.
The bank in order to give to you information whether the deceased owned any account will ask from you the certificate of death. Then, you will need to prove to the bank that you are among the closer relatives of the deceased, or that you are named as a beneficiary at the will. You will also need to prove to the bank that there is no other will. In order to do this, you will get a certificate from the court saying that the specific deceased has left no other probated wills.
If the amount at the bank accounts is more than 9,000 euros, the bank will ask in addition a certificate from the court that you are entitled to the inheritance. Such a certificate (Klironomitirion) is issued after a court decision which takes 1-4 months to be issued, depending on the number of cases the different courts of Greece handle.
You will receive no share of the inheritance from the bank unless you have first paid the inheritance tax. The spouse does not pay tax for an inheritance worth 100,000 euros or less. The same holds for the children under the age of 18. The children who are adults do not pay tax for an inheritance up to 20,000 euros. But even if you have to pay tax, the percentage is relatively low (5 – 10%).
It is very important to make sure that the deceased owned a bank account with only his/her name as owner. If the account was a joint bank account, the surviving owner of the account can withdraw all the amount without having to prove to the bank that he is a hair, because he is taking the money as a joint owner of the account and not as a heir.

Ακίνητο και κοινός λογαριασμός σε κληρονομιά

Του Χρήστου Ηλιόπουλου*23-4-2008

Παρά πολλοί ομογενείς ενδιαφέρονται για κληρονομιές που δικαιούνται στην Ελλάδα. Συχνά όμως δεν γνωρίζουν πολλά πράγματα για το ελληνικό δίκαιο και γι’ αυτό ζητούν νομικές συμβουλές για το πώς θα διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους ώστε να λάβουν το μερίδιό τους.
Όπως συμβαίνει σε όλους τους τομείς του δικαίου, έτσι και στο κληρονομικό η κάθε υπόθεση έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες και ο έλληνας δικηγόρος στον οποίο ο ομογενής θα απευθυνθεί θα μπορέσει να τον συμβουλεύσει σωστά μόνον αφού ακούσει το σύνολο της υποθέσεως. Εάν ο ομογενής έχει μάθει από κάποιον γνωστό του πληροφορίες για το πώς εκείνος πήρε την κληρονομιά στην Ελλάδα, μπορεί οι πληροφορίες αυτές να μην ισχύουν στην δική του περίπτωση.
Ένα παράδειγμα διαδορετικής αντιμετωπίσεως των αντικειμένων της ίδιας κληρονομίας είναι η σύγκριση μεταξύ ενός ακινήτου και ενός κοινού λογαριασμού.
Ας υποθέσουμε ότι μία ομογενής που ζούσε στην Αυστραλία απεβίωσε και άφησε στην Ελλάδα μία μονοκατοικία στην Αθήνα και έναν κοινό λογαριασμό σε τράπεζα. Ο κοινός λογαριασμός είναι στο όνομα το δικό της και στο όνομα του δευτέρου συζύγου της. Η θανούσα έχει και δύο παιδιά, που απέκτησε από τον πρώτο γάμο της.
Επομένως, οι πλησιέστεροι συγγενείς που άφησε η θανούσα είναι τα δύο της παιδιά και ο δεύτερος σύζυγός της. Εάν λάβουμε επίσης υπόψιν ότι η κληρονομουμένη δεν άφησε διαθήκη, τα κληρονομικά μερίδια που σχηματίζονται αναφορικώς με το ακίνητο είναι τα εξής:
Ο επιζών σύζυγος της κληρονομουμένης λαμβάνει ποσοστό 2/8 εξ αδιαιρέτου της μονοκατοικίας στην Αθήνα, ενώ τα δύο τέκνα παίρνουν τα υπόλοιπα 6/8 της μονοκατοικίας, ήτοι από 3/8 εξ αδιαιρέτου το κάθε τέκνο. Η διαδικασία που πρέπει να ακολουθήσουν οι κληρονόμοι είναι να δώσουν στον δικηγόρο τους το πιστοποιητικό θανάτου της κληρονομουμένης, καθώς και να μεριμνήσουν ώστε τρεις μάρτυρες στο Προξενείο ή δύο μάρτυρες στην Ελλάδα, στο Ειρηνοδικείο, να υπογράψουν την υπεύθυνη δήλωση περί του ότι η θανούσα άφησε δύο τέκνα και τον σύζυγό της. Ακολουθεί η υποβολή της δηλώσεως φόρου κληρονομίας στην εφορία και η περιγραφή του ακινήτου και τέλος υπογράφεται στον συμβολαιογράφο η αποδοχή κληρονομίας, η οποία και μεταγράφεται στο υποθηκοφυλακείο Αθηνών, αφού η μονοκατοικία βρίσκεται στην Αθήνα.
Ο σύζυγος έχει γίνει κύριος των 2/8 της μονοκατοικίας και το κάθε παιδί έχει την κυριότητα των 3/8 και μπορούν είτε να πωλήσουν το ακίνητο σε κάποιον τρίτον, είτε να πωλήσουν μεταξύ τους τα μερίδιά τους, είτε να αποφασίσουν για την από κοινού εκμετάλλευση (π.χ. αντιπαροχή) της μονοκατοικίας.
Αναφορικώς με τον κοινό τραπεζικό λογαριασμό, ωστόσο, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Ο κοινός λογαριασμός σε ελληνική τράπεζα στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων δεν κληρονομείται από τους κληρονόμους της θανούσας, αλλά μετατρέπεται σε ατομικό λογαριασμό στο όνομα του επιζώντος συζύγου, ο οποίος ήταν συνδικαιούχος του κοινού λογαριασμού.
Οι κληρονόμοι συχνά υποβάλλουν αίτηση στην τράπεζα ζητώντας να πληροφορηθούν το υπόλοιπο του κοινού λογαριασμού για να λάβουν το κληρονομικό μερίδιό τους, που νομίζουν ότι δικαιούνται. Στο παράδειγμά μας τα δύο παιδιά της κληρονομουμένης μπορεί να νομίσουν ότι δικαιούνται το καθένα από 3/8 των χρημάτων του κοινού λογαριασμού, όπως συμβαίνει και με την μονοκατοικία.
Η απάντηση όμως που θα λάβουν από τη νομική υπηρεσία της τραπέζης θα τους λέει ότι ως κληρονόμοι της θανούσης δεν δικαιούνται ούτε πληροφορίες να λάβουν για τον κοινό λογαριασμό, ούτε πολύ περισσότερο να πάρουν μερίδιο από τα χρήματα του λογαριασμού. Ο κοινός λογαριασμός μεταξύ της θανούσης και του συζύγου της, μετά τον θάνατο της κληρονομουμένης μετατρέπεται σε ατομικό λογαριασμό στο όνομα μόνο του επιζώντος συνδικαιούχου, ο οποίος είναι πλέον ο μόνος δικαιούχος των χρημάτων του λογαριασμού.
Βλέπουμε συνεπώς ότι δύο περιουσιακά στοιχεία της κληρονομουμένης, δηλ. η μονοκατοικία και ο κοινός τραπεζικός λογιαριασμός της, αντιμετωπίζονται από το νόμο με διαφορετικό τρόπο. Για τον λόγο αυτό οι κληρονόμοι, προτού προβούν σε υπολογισμούς για την αξία της περιουσίας που κληρονομούν, πρέπει να λαμβάνουν νομικές συμβουλές επί της συγκεκριμένης υποθέσεώς τους, ώστε να προγραμματίσουν τις κινήσεις τους βάσει πραγματικών και όχι φανταστικών δεδομένων.
. *Ο Χρήστος Ηλιόπουλος είναι
Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω,
Master of Laws.
e-mail: bm-bioxoi@otenet.gr

Αμφότεροι οι εν διαστάσει γονείς εκπροσωπούν το παιδί

Του Χρήστου Ηλιόπουλου*

28-4-2008

Η διάσταση και το διαζύγιο είναι, δυστυχώς, μία όλο και πιο συχνή κατάληξη ενός γάμου στις μέρες μας. Όταν οι σύζυγοι έχουν αποκτήσει και παιδιά, η νομική κατάσταση γίνεται πιο περίπλοκη, καθώς πρώτιστο μέλημα του νόμου είναι η ρύθμιση της τύχης των παιδιών, ώστε να επηρεασθούν όσο το δυνατόν λιγότερο στην ανάπτυξη της προσωπικότητος και στην ψυχική τους υγεία.
Συμβαίνει συχνά σύζυγοι, που έζησαν στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό ως ομογενείς, αφού βρεθούν σε διάσταση να πρέπει να ρυθμίσουν την τύχη των ανηλίκων τέκνων τους.
Ο νόμος στην Ελλάδα ορίζει ότι η μέριμνα για το ανήλικο τέκνο είναι καθήκον και δικαίωμα των γονέων (γονική μέριμνα), οι οποίοι την ασκούν από κοινού. Η γονική μέριμνα, την οποία έχουν ακόμα και μετά τον χωρισμό αμφότεροι οι γονείς κατά κανόνα, περίλαμβάνει την επιμέλεια του παιδιού, την διοίκηση της περιουσίας του και την εκπροσώπηση του τέκνου σε κάθε δίκη, που το αφορά.
Δηλαδή, σύμφωνα με το νόμο στην Ελλάδα ακόμα και όταν οι γονείς χωρίσουν, εξακολουθούν από κοινού, δηλ. μαζί και οι δύο να ασκούν την γονική μέριμνα του παιδιού τους. Ένα μέρος της γονικής μέριμνας είναι η επιμέλεια του παιδιού, την οποία μετά τον χωρισμό δεν μπορούν εκ των πραγμάτων να την ασκήσουν από κοινού, αλλά πρέπει να ανατεθεί σε έναν από τους δύο γονείς, σε εκείνον δηλ. με τον οποίο θα διαμένει το παιδί.
Η επιμέλεια είναι μία μερικότερη έννοια, που περιλαμβάνει την αντιμετώπιση των καθημερινών αναγκών του τέκνου, την εξασφάλιση της στέγης, ενδύσεως – υποδήσεως, διατροφής, υγείας, μορφώσεως και ηθικής διαπαιδαγωγήσεως τους παιδιού. Επ’ αυτών των θεμάτων αποφασίζει, σε περίπτωση διαστάσεως, ο ένας γονέας, εκείνος δηλ. με το οποίο διαμένει το παιδί.
Η έννοια της γονικής μέριμνας είναι ευρύτερη της εννοίας της επιμελείας. Ακόμα και όταν η επιμέλεια του τέκνου έχει ανατεθεί στον έναν μόνον γονέα, επειδή υπάρχει διάσταση των γονέων, η γονική μέριμνα εξακολουθεί να ασκείται και από τους δύο γονείς, εκτός εάν υπάρχει ιδιαίτερη ακαταλληλότητα του ενός γονέα να ασκήσει τον γονική μέριμνα.
Επομένως, εάν μετά τον χωρισμό των γονέων η επιμέλεια του ανηλίκου έχει με δικαστική απόφαση ανατεθεί στον ένα γονεά, π.χ. στην μητέρα, αυτή έχει αρμοδιότητα να αποφασίζει για τα τρέχοντα και καθημερινά μόνο θέματα του παιδιού και όχι για τα λοιπά σοβαρά θέματα, επί των οποίων η λήψη αποφάσεως εξακολουθεί να ανήκει και στους δύο γονείς από κοινού.
Όταν το παιδί έχει μία δικαστική υπόθεση που το αφορά, επειδή ακριβώς το παιδί δεν μπορεί, ως ανήλικο, να παραστεί στο δικαστήριο, εκπροσωπείται και από τους δύο γονείς του. Εάν το ανήλικο σε μία δίκη εκπροσωπηθεί μόνο από τον ένα γονέα του, π.χ. την μητέρα του που έχει μόνο την επιμέλειά του, τότε η παράσταση αυτή είναι ακύρη και δεν επιφέρει έννομες συνέπειες για το παιδί, αφού αυτό δεν εκπροσωπήθηκε στο δικαστήριο και από τους δύο γονείς του.
Στην απόφαση υπ’ αριθ. 1005/2006 ο Άρειος Πάγος έκρινε ότι η αγωγή που ήσκησε μόνο η μητέρα ενός ανηλίκου, στο όνομα του παιδιού, με την οποία ζητούσε για λογαριασμό του παιδιού χρηματική ικανοποίηση (αποζημίωση) λόγω ηθικής βλάβης, δεν μπορούσε να γίνει δεκτή από το δικαστήριο, διότι την αγωγή είχε ασκήσει κακώς μόνο η μητέρα, ενώ το ορθό ήταν να ασκηθεί και από τους δύο γονείς.
Εάν λοιπόν υπάρξει ένα αυτοκινητικό ατύχημα, στο οποίο το ανήλικο παιδί τραυματίσθηκε ελαφρώς και έχει εξ αυτού του λόγου δικαίωμα να ασκήσει αγωγή κατά του υπαιτίου οδηγού, την αγωγή υπέρ του παιδιού με την οποία θα ζητείται αποζημίωση πρέπει να ασκήσουν και οι δύο γονείς του παιδιού, έστω κι αν αυτοί είναι χωρισμένοι. Διαφορετικά η αγωγή απορρίπτεται από το δικαστήριο και το παιδί δεν μπορεί να λάβει την αποζημίωση που δικαιούται.
. *Ο Χρήστος Ηλιόπουλος είναι
Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω,
Master of Laws.
e-mail: bm-bioxoi@otenet.gr

H δημόσια διαθήκη στην Ελλάδα δύσκολα ακυρώνεται

Του Χρήστου Ηλιόπουλου*

12-5-2008

Ενδιαφέρον παρουσιάζει η απόφαση υπ’ αριθ. 962/2006 του Εφετείου Λάρισας, σχετικώς με υπόθεση αγωγής ακυρώσεως δημοσίας διαθήκης. Τα πραγματικά περιστατικά έχουν ως εξής:
Ο σύζυγος, πάσχων από καρδιά, αισθάνθηκε ενοχλήσεις και εισήχθη στο νοσοκομείο Τρικάλων. Πλησιέστεροι συγγενείς του ήταν η σύζυγός του, ο αδελφός του και οι ανηψιές του, αφού με την σύζυγό του δεν είχαν παιδιά. Κατά τον χρόνο νοσηλείας του ζήτησε να κάνει διαθήκη. Η σύζυγός του μερίμνησε, μαζί με την μία ανηψιά του, ώστε να μεταβεί η οικογενειακή τους συμβολαιογράφος στο νοσοκομείο για την σύνταξη διαθήκης.
Η συμβολαιογράφος μετέβη στο νοσοκομείο και αφού συζήτησε με τον διαθέτη αντελήφθη ότι αυτός, έχων πλήρη χρήση του λογικού, ήθελε πράγματι να συντάξει διαθήκη. Για την σύνταξη της διαθήκης εκλήθησαν τρεις μάρτυρες, γνωστοί της οικογενείας. Στο δωμάτιο του νοσοκομείου παρόντες ήταν ο συμβολαιογράφος, ο διαθέτης φυσικά, οι τρεις μάρτυρες και ένας άλλος ασθενής που νοσηλευόταν στο ίδιο δωμάτιο.
Ο άλλος ασθενής ήταν παντελώς άγνωστος στον διαθέτη και στην οικογένειά του και κατά την σύνταξη της διαθήκης ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι του, με την πλάτη γυρισμένη και είτε αδιαφορούσε για τα τεκταινόμενα, είτε κοιμόταν.
Οι τρεις μάρτυρες μάλιστα ήταν καθισμένοι στο μεσαίο, άδειο, κρεβάτι κατά τρόπον ώστε να αποκόπτουν κάθε επαφή του διαθέτη με τον άγνωστο νοσηλευόμενο.
Η διαθήκη συνετάγη με το περιεχόμενο που ο διαθέτης δήλωσε στον συμβολαιογράφο, αλλά μετά τον θάνατο του διαθέτη, η σύζυγός και ο αδελφός του θανόντος ήσκησαν αγωγή για να ακυρώσουν την διαθήκη.
Στην αγωγή τους ισχυρίσθηκαν ότι η διαθήκη είναι άκυρη, διότι α) ο διαθέτης κατά τον χρόνο που υπέγραψε την διαθήκη δεν είχε συνείδηση των πράξεών του λόγω της βεβαρυμένης υγείας του, β) η διαθήκη δεν υπεγράφη από τον ίδιο τον διαθέτη αλλά από τρίτο πρόσωπο και γ) δεν τηρήθηκε ο νόμιμος τύπος της διαθήκης, αφού ο διαθέτης δεν είχε σοβαρή πρόθεση να συντάξει διαθήκη, δεν είχε την χρήση του λογικού του, δεν απομακρύνθηκαν από το δωμάτιο του νοσοκομείου κατά την σύνταξη της διαθήκης όλα τα μη έχοντα σχέση με την υπόθεση πρόσωπα, ότι δεν διαβάσθηκε στον διαθέτη μεγαλοφώνως η διαθήκη και δεν την υπέγραψε νομοτύπως αυτός.
Ωστόσο, το Πρωτοδικείο Τρικάλων απέρριψε την αγωγή, με την αιτιολογία ότι οι ισχυρισμοί των εναγόντων δεν απεδείχθησαν αληθείς, αφού η διαθήκη είχε συνταχθεί νομοτύπως.
Η ενάγοντες δεν το έβαλαν κάτω και προσέφυγαν στο Εφετείο Λάρισας, με τον ισχυρισμό ότι το Πρωτοδικείο έσφαλε. Το Εφετείο έκρινε ότι η παρουσία του τρίτου προσώπου, ήτοι του αγνώστου ασθενούς που νοσηλευόταν στον ίδιο θάλαμο, δεν ήταν αρκετή για να επηρεάσει τον διαθέτη στον σχηματισμό της αληθούς βουλήσεώς του περί την διαθήκη του.
Το τρίτο αυτό πρόσωπο, όπως προελέχθη, ήταν άγνωστο στην οικογένεια, ουδεμία σχέση είχε με την υπόθεση και παρέμεινε τελείως αμέτοχο στην σύνταξη της διαθήκης. Επομένως, ούτε επηρέασε, ούτε ήταν δυνατόν να επηρεάσει την ψυχική κατάσταση και τα συναισθήματα του διαθέτη.
Εξάλλου, ενώ το Εφετείο εδέχθη ότι ο διαθέτης, λόγω της αδυναμίας του εξ αιτίας της καταστάσεως της υγείας του, βοηθήθηκε από άλλο πρόσωπο στο να κινήσει το χέρι του και να υπογράψει, εντούτοις, η εξωτερική αυτή βοήθεια από τρίτο πρόσωπο προς τον διαθέτη δεν κρίθηκε από το Δικαστήριο ότι ήταν τόσο μεγάλη και σημαντική ώστε να αλλάξει την πραγματική βούληση του διαθέτη.
Δηλαδή, μπορεί το χέρι του διαθέτη να υποστηρίχθηκε από κάποιον άλλο, ώστε να υπογράψει, αυτός ο άλλος όμως δεν έφθασε στο σημείο να διευθύνει το χέρι του διαθέτη κατά τον σχηματισμό της υπογραφής του. Άρα, ο τρίτος που βοήθησε δεν μετέβαλε τον διαθέτη σε άβουλο όργανό του, αφού ο διαθέτης διετήρησε την χρήση της λογικής του και την πραγματική του θέληση να υπογράψει διαθήκη με το περιεχόμενο που μόλις προ ολίγου είχε προφορικώς ανακοινώσει στον συμβολαιογράφο.
Τέλος, το Εφετείο διέγνωσε ότι όλες οι λοιπές εκ του νόμου προβλεπόμενες προϋποθέσεις για την σύνταξη διαθήκης τηρήθηκαν από τον συμβολαιογράφο και άρα η διαθήκη είχε συνταχθεί νομίμως. Για τον λόγο αυτόν το Εφετείο απέρριψε την αγωγή, όπως είχε κάνει και το Πρωτοδικείο.

. *Ο Χρήστος Ηλιόπουλος είναι
Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω,
Master of Laws.
e-mail: bm-bioxoi@otenet.gr

Δεδικασμένο αλλοδαπής αποφάσεως στην Ελλάδα

Του Χρήστου Ηλιόπουλου*17-5-2008

Μία δικαστική απόφαση που έχει εκδοθεί από δικαστήριο άλλης χώρας, μπορεί να ισχύσει στην Ελλάδα, εφόσον πληρούνται κάποιες προϋποθέσεις. Το ελληνικό δίκαιο προβλέπει διαδικασία σύμφωνα με την οποία υποβάλλουμε μία ξένη απόφαση σε ελληνικό δικαστήριο, μαζί με επίσημη μετάφραση και πιστοποιητικό του ξένου δικαστηρίου ότι η απόφαση είναι τελεσίδικη και το ελληνικό δικαστήριο την κηρύσσει εκτελεστή και στην Ελλάδα.
Υπάρχουν όμως και δίκες στην Ελλάδα που δεν έχουν αντικείμενό τους αυτήν καθ’ εαυτήν την κήρυξη της εκτελεστότητας της αλλοδαπής αποφάσεως, αλλά απλώς χρειάζονται να λάβουν ως δεδομένο το αποτέλεσμα της αλλοδαπής αποφάσεως, ώστε να προχωρήσουν στην εκδίκαση άλλης υποθέσεως στην Ελλάδα, που έχει ως βάση της το θέμα της αλλοδαπής αποφάσεως.
Ο Άρειος Πάγος, στην υπ΄αριθ. 1255/2006 απόφασή του, έκρινε μία υπόθεση, στην οποία έπαιζε ρόλο εάν κάποιος άνδρας είχε ή όχι αναγνωρισθεί από δικαστήριο των ΗΠΑ ότι ήταν ο πατέρας ενός παιδιού. Το θέμα που απασχόλησε τον Άρειο Πάγο ήταν εάν η απόφαση του δικαστηρίου της Μασσαχουσέτης των ΗΠΑ είχε ισχύ δεδικασμένου κατά το δίκαιο των ΗΠΑ, ώστε να ληφθεί υπόψιν και από το ελληνικό δικαστήριο.
Ο Άρειος Πάγος διέλαβε στην απόφασή του ότι για να έχει ισχύ δεδικασμένου μία αλλοδαπή δικαστική απόφαση, πρέπει να αποτελεί δεδικασμένο και στον χώρα όπου εκδόθηκε, (εν προκειμένω, στις ΗΠΑ), η υπόθεση κατά το ελληνικό δίκαιο να υπαγόταν στην δικαιοδοσία του κράτους στο οποίο ανήκει το αλλοδαπό δικαστήριο και ο διάδικος που νικήθηκε στην αλλοδαπή δίκη να μην στερήθηκε του δικαιώματός του υπερασπίσεως και γενικώς συμμετοχής στη δίκη.
Η υπόθεση ενώπιον του δικαστηρίου της Μασσαχουσέτης των ΗΠΑ αφορούσε κατηγορία εις βάρος του άνδρα, ότι ήταν ο πατέρας ενός παιδιού που είχε γεννηθεί χωρίς γάμο του άνδρα με την μητέρα του παιδιού. Η δίκη αυτή ήταν ποινική, δηλ. θα επεφύλασσε ποινή φυλακίσεως για να άνδρα, εάν αυτός κρινόταν ένοχος, αλλά είχε και αστικές προεκτάσεις κατά το ελληνικό δίκαιο, αφού θα έκρινε το εάν ο άνδρας αυτός θα αναγνωριζόταν ως πατέρας του παιδιού ή όχι.
Η απόφαση του δικαστηρίου των ΗΠΑ έκρινε ότι ο άνδρας ήταν τελικώς ο πατέρας του παιδιού, επομένως αυτός εκηρύχθη ένοχος και του επεβλήθη ποινή με αναστολή. Σημειώνεται ότι η πατρότητα τέκνου χωρίς γάμο του πατρός με την μητέρα, αποτελούσε έως το 1986 ποινικό αδίκημα κατά το δίκαιο της Πολιτείας της Μασσαχουσέτης.
Κατά της αποφάσεως αυτής ο άνδρας δεν ήσκησε έφεση, επομένως η απόφαση κατέστη, κατά την ελληνική νομική ορολογία, οριστική και τελεσίδικη, δηλ. final and conclusive κατά την ορολογία του δικαίου των ΗΠΑ.
Επίσης, αφού ο άνδρας δεν προσέβαλε με ένδικο μέσο την καταδικαστική γι’ αυτόν απόφαση μέχρι και τον θάνατό του το 1998, η απόφαση θεωρείται και αμετάκλητη κατά το ελληνικό δίκαιο.
Σημειώνεται επίσης ότι στην Ελλάδα, μόνο αποφάσεις πολιτικών αλλοδαπών δικαστηρίων μπορούν να μεταφερθούν στην ελληνική έννομη τάξη. Ωστόσο, εάν μία ξένη χώρα ονομάζει ένα δικαστήριό της ως ποινικό (criminal), αλλά οι αποφάσεις του περιλαμβάνουν και θέματα που κατά το ελληνικό δίκαιο είναι ιδιωτικής, αστικής (και όχι ποινικής) φύσεως, τότε ουδέν πρόβλημα υφίσταται ώστε η αλλοδαπή αυτή απόφαση του ποινικού δικαστηρίου να ισχύσει και στην Ελλάδα, στο μέτρο που αφορά αστικά δικαιώματα.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο Άρειος Πάγος στην εν λόγω υπόθεση, έκρινε ότι η απόφαση του ποινικού δικαστηρίου των ΗΠΑ, που έκρινε την σχέση γονέα και τέκνου και την αναγνώριση της πατρότητος τέκνου από άνδρα που δεν είχε νυμφευθεί την μητέρα του παιδιού, μπορεί να έχει ισχύ δεδικασμένου στην Ελλάδα και να ληφθεί υπόψιν σε δίκη ενώπιον ελληνικού δικαστηρίου.

. *Ο Χρήστος Ηλιόπουλος είναι
Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω,
Master of Laws.
e-mail: bm-bioxoi@otenet.gr

Ktimatologio goes everywhere in Greece!

By Christos ILIOPOULOS*

7-6-2008

The Ktimatologio Public Registry for real estate properties was introduced in 1996 and already covers about 6.3 million property rights in many places of Greece. From 17 June 2008 a new wave of Ktimatologio offices is sweeping through the country, in Athens, Thessaloniki and the capital towns of every Prefecture in Greece. This new program of property registrations will cover about 6.7 million property rights.
The time limits for the new declarations, which must be submitted by property owners, are very tight. All property owners, (Greek or foreign citizens), who reside in Greece, must submit their title until 30 September 2008. Property owners, (Greek or foreign citizens), who permanently reside outside of Greece, must submit their title until 31 December 2008.
After these time limits expire, property owners who failed to file their real estate property titles will still be able to do it, but through the courts, a more lengthy and costly procedure.
It is noteworthy that failure to declare the property to the Ktimatologio office means that the owner cannot sell, donate, transfer in any other way, build or develop the property.
What all Greek real estate property owners must know is that, those who reside in Greece and failed to declare their properties within eight (8) years from the start of the Ktimatologio office in their area, will lose their property for good! The ownership of the non-declared property will automatically go to the government and the only consolation for the property owner who lost his/her property will be a compensation claim against the government. Such compensations, knowing the Greek law and practice, will probably not be equal to the true, market value of the lost property.
Property owners, who permanently reside outside of Greece and failed to declare their titles to Ktimatologio for a period of ten (10) years after the start of the Ktimatologio office in their area, will also lose their properties. They, too, will be left with a compensation right against the government.
The declaration of the property to Ktimatologio is done by filling out a form with the owner’s data and the description of the property. In addition to that, a photocopy of the title by which the owner obtained ownership of the property must also be filed. A topographic plan (survey) always helps, especially if the property is a land in a rural area. The owner must also declare his/her Greek Tax Number (AFM) and documents which prove it, (deeds where the AFM is stated, electricity or other bills in the name of the owner, tax documents with AFM printed, etc).
In many cases property titles, especially in Greece, are not very easily described and other documents may also be needed for a proper Ktimatologio declaration. Such additional documents, depending on the type of the ownership right declared, may be proof of adverse possession by which the applicant became owner of the property, lease agreements which recognize the applicant as owner - landlord of the property, mortgage documents, lawsuit actions, inheritance documents etc.
In any case, those who own property in Greece and have not settled their cases for various reasons, must do it now. A large number of Greeks who reside outside of the country are entitled to inheritance shares. Now is the time to administer the inheritances by sorting out who are the heirs, what is their share, which and where are the properties inherited, what is their tax and market value and how the heirs will officially obtain title over the inherited property.
An inheritance is usually administered in Greece either through a legal procedure which is finalized with a deed signed at a notary public or through a court decision, which recognizes the heirs and their share. Before the heirs go to the notary, they must settle with the tax authority, if they owe taxes. A number of certificates must be obtained from various Greek authorities and in most cases legal advice is required.
Apart from filing the titles, topographic plans and forms for the property, the owner will also have to pay, (through the bank or the internet), 35 euros for every property right it is being declared and 20 euros for secondary rights. If one property is jointly owned by more than one persons, (undivided shares, parent and child co-owners of the same property etc.), each of them will have to file independently and pay the above amounts in full.

*Christos ILIOPOULOS, attorney at
the Supreme Court of Greece, LL.M.
e-mail: bm-bioxoi@otenet.gr

Όλη η Ελλάδα στο Κτηματολόγιο!

Του Χρήστου Ηλιόπουλου*

31-5-2008

Όσοι ομογενείς έχουν ακίνητα στους Δήμους Αθηναίων, Θεσσαλονίκης και στις πρωτεύουσες κάθε νομού της χώρας πρέπει το συντομώτερο δυνατόν, (μέχρι το τέλος του 2008), να έχουν δηλώσει τα δικαιώματά τους στο Κτηματολόγιο. Εάν δεν το πράξουν, δεν χάνουν το δικαίωμά τους, όμως θα πρέπει μετά την πάροδο της προθεσμίας να ασκήσουν αγωγή ή να υποβάλλουν αίτηση στο Δικαστήριο, ώστε το δικαίωμά τους να αναγνωρισθεί εκπροθέσμως και με σαφώς μεγαλύτερο κόστος, αφού σ’αυτήν την περίπτωση θα πρέπει να αναθέσουν την υπόθεση σε δικηγόρο.
Η προθεσμία για τους κατοίκους Ελλάδος είναι μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου 2008, ενώ για τους κατοίκους εξωτερικού μέχρι τις 30 Δεκεμβρίου 2008. Οι ανωτέρω προθεσμίες φανερώνουν μία υπερβολική αισιοδοξία από την πλευρά του Υπουργείου, δεδομένου ότι μεσολαβεί καλοκαίρι, οι υπηρεσίες του Κτηματολογίου θα δέχονται αιτήσεις από τις 17 Ιουνίου 2008 και μετά, ενώ δεν είναι γνωστό σήμερα σε ποιά ακριβώς και πόσα σημεία θα υποβάλλονται αιτήσεις.
Η εμπειρία του παρελθόντος δείχνει ότι από το 1995 έως σήμερα, δηλ. επί 13 έτη, έχουν δηλωθεί λιγότερα ακίνητα από όσα το Υπουργείο φιλοδοξεί να δηλωθούν μέσα σε 4 ή έστω 7 μήνες.
Οι ομογενείς ωστόσο που έχουν ακίνητα στην Αθήνα, στην Θεσσαλονίκη και στις πρωτεύουσες των νομών όπου δεν υπήρχε Κτηματολόγιο μέχρι σήμερα, δεν θα πρέπει να ολιγωρήσουν. Αντιθέτως θα πρέπει να σπεύσουν να βρουν αντίγραφα, έστω και φωτοτυπίες, από τα συμβόλαια με τα οποία έχουν αποκτήσει τα ακίνητα ή τα δικαιώματα επί των ακινήτων, τα τοπογραφικά που τυχόν έχουν και όποιο άλλο έγγραφο σχετικό, ώστε να συμπληρώσουν την Δήλωση, διά της οποίας θα καταγράψουν το ακίνητό τους στο Κτηματολόγιο.
Εάν έχουν εκκρεμότητες, όπως αποδοχή κληρονομίας, εξοφλητική πράξη διότι εξόφλησαν το υπόλοιπο για την αγορά του ακινήτου, άρση υποθηκών, κατασχέσεων κλπ., πρέπει να τις ρυθμίσουν αμέσως.
Χωρίς την εγγραφή του ακινήτου τους στο Κτηματολόγιο δεν θα μπορούν να το μεταβιβάσουν, ούτε να το δώσουν αντιπαροχή, ούτε γονική παροχή ή αλλη δωρεά και γενικώς δεν θα μπορούν να το εκμεταλλευθούν.
Εάν ο ομογενής αμελήσει πάνω από δέκα χρόνια να εγγράψει το ακίνητο του στο Κτηματολόγιο, τότε χάνει την ιδιοκτησία του και διατηρεί μόνο δικαίωμα να ζητήσει την αξία του ακινήτου εις χρήμα από το κράτος.
Το τέλος κτηματογράφησης που θα πληρώνει κάθε ιδιοκτήτης ακινήτου για την εγγραφή στο Κτηματολόγιο ανέρχεται σε 35 ευρώ για κάθε δικαίωμα για τις αστικές περιοχές και 20 ευρώ για τα βοηθητικά δικαιώματα.
Πρέπει να σημειωθεί ότι δήλωση στο Κτηματολόγιο απαιτείται είτε κάποιος έχει όλο το ακίνητο δικό του, είτε ένα μέρος αυτού (εξ αδιαιρέτου μερίδιο), είτε μόνο την ψιλή κυριότητα, είτε μόνο την επικαρπία.
Επί παραδείγματι, ένας ομογενής έχει μεταβιβάσει στο παιδί του με γονική παροχή την ψιλή κυριότητα ενός διαμερίσματος στην Αθήνα, ενώ ο ίδιος έχει παρακρατήσει την επικαρπία και εισπράττει τα ενοίκια. Δήλωση στο Κτηματολόγιο πρέπει να υποβάλει τόσο ο γονεύς, (που έχει ακίνητη ιδιοκτησία, ήτοι επικαρπία επί διαμερίσματος), όσο και το παιδί, που επίσης έχει εμπράγματο δικαίωμα, ήτοι την ψιλή κυριότητα.
Η καταβολή του τέλους θα γινεται στην τράπεζα και η απόδειξη θα συνυποβάλλεται με την Δήλωση στο Κτηματολόγιο.
. *Ο Χρήστος Ηλιόπουλος είναι
Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω,
Master of Laws.
e-mail: bm-bioxoi@otenet.gr