Επιδρομή ΕΝΦΙΑ στην ιδιωτική περιουσία των Ελλήνων

Του Χρήστου Ηλιόπουλου* Πριν λίγα χρόνια ο φόρος περιουσίας ακινήτων στην Ελλάδα λεγόταν ΕΤΑΚ, δηλ. Ενιαίο Τέλος Ακινήτων και ήταν πολύ χαμηλός. Περί το έτος 2010 το κράτος το ονόμασε ΦΑΠ, δηλ. φόρο ακινήτου περιουσίας. Τον Σεπτέμβριο του 2011 ενώ ο αρμόδιος υπουργός διαβεβαίωνε ότι δεν πρόκειται να επιβληθεί πρόσθετος φόρος στα ακίνητα μέσω της ΔΕΗ, συνέβη ακριβώς το αντίθετο και επεβλήθη το ΕΕΤΗΔΕ (Έκτακτο Ειδικό Τέλος Ηλεκτροδοτημένων Δομημένων Επιφανειών), το λεγόμενο "χαράτσι", ενώ παρέμεινε και ο ΦΑΠ. ΤΟ 2014 ο ΦΑΠ και το ΕΕΤΗΔΕ ενοποιήθηκαν σε έναν ενιαίο φόρο περιουσίας, που ονομάσθηκε ΕΝΦΙΑ, (Ενιαίος Φόρος Ιδιοκτησίας Ακινήτων). Τα ειδοποιητήρια για τον ΕΝΦΙΑ έφθασαν στις αρχές Αυγούστου όχι μέσω ταχυδρομείου, αλλά στον ηλεκτρονικό φάκελλο που έχει πλέον κάθε φορολογούμενος στο Διαδίκτυο. Ο ΕΝΦΙΑ πρέπει να καταβληθεί στο κράτος σε πέντε δόσεις, σύμφωνα με όσα ισχύουν σήμερα, με την πρώτη δόση να είναι καταβλητέα το αργότερο έως 29 Αυγούστου 2014. Η φορολογική επιδρομή δηλ. εις βάρος των Ελλήνων ξεκίνησε με την πρώτη από τις τρεις συνολικώς δόσεις φόρου εισοδήματος που έπρεπε να έχει καταβληθεί έως 31-7-2014 (με τους ελεύθερους επαγγελματίες να βλέπουν αύξηση του φόρου τους από 50% έως 300%), ενώ έως 29-8-2014 πρέπει να καταβληθεί η πρώτη δόση ΕΝΦΙΑ, όπως θα γίνεται και στο τέλος Σεπτεμβρίου, Οκτωβρίου, Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου 2014. Παραλλήλως, τέλος Σεπτεμβρίου και Νοεμβρίου 2014 πρέπει να καταβληθούν οι δεύτερη και τρίτη δόση του φόρου εισοδήματος, δηλ. Σεπτέμβριο και Νοέμβριο οι φορολογούμενοι στην Ελλάδα θα πληρώσουν τουλάχιστον δύο δόσεις στην εφορία, χωρίς να υπολογίζονται τυχόν άλλες δόσεις που οφείλουν από κάποια ρύθμιση, από άλλον φόρο ή πρόστιμο, ενώ υπάρχουν πάντα και οι δόσεις προς τις τράπεζες για διαφόρων ειδών δάνεια. Το μεγάλο παράπονο των περισσοτέρων ιδιοκτητών ακινήτων είναι ότι ενώ λόγω της οικονομικής κρίσεως η πραγματική αξία των ακινήτων έχει μειωθεί από 30% έως και 70%, εν σχέσει προς τις αξίες του 2008 - 2009, (διαμερίσματα στην Καλλιθέα και στην Κυψέλη πωλούνται ακόμα και έναντι 8.000 ευρώ!), το ελληνικό κράτος θεωρεί παρανόμως ότι οι αξίες παραμένουν στο 2009 και φορολογεί επί εκείνων των υψηλών αξιών, ενώ η περιουσία του φορολογουμένου έχει υποστεί τεράστια μείωση. Επίσης, ο φόρος είναι το ίδιο υψηλός είτε το ακίνητό σου είναι νοικιασμένο, οπότε εισπράττεις ένα εισόδημα, είτε είναι ξενοίκιαστο! Το δίκαιο που αντιλαμβάνεται κάθε πολίτης είναι η φορολογία επί των ακινήτων να υπολογίζεται ως ένα ποσοστό επί της πραγματικής αξίας των ακινήτων εκείνη την χρονιά και όχι πέντε και έξι χρόνια πίσω, όταν οι αξίες ήταν κατά πολύ υψηλότερες. Αυτό σημαίνει ότι αν κάποιος φορολογούμενος αποφασίσει να προσβάλει στα δικαστήρια την νομοθεσία βάσει της οποίας του επεβλήθη φόρος επί του ακινήτου του, που το κράτος θεωρεί ότι αξίζει π.χ. 100.000 ευρώ, ενώ η πραγματική σημερινή αξία του είναι 60.000 ευρώ, έχει αρκετές πιθανότητες να δικαιωθεί δικαστικώς, αφού η νομοθεσία αυτή παραβιάζει όχι μόνο το ελληνικό Σύνταγμα (άρθρο 17 κ.α.), αλλά και διεθνείς συνθήκες, όπως την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Προστασίας των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) και τα πρόσθετα πρωτόκολλα αυτής, που προστατεύουν την ιδιωτική περιουσία. Υποτίθεται ότι το ελληνικό κράτος κάνει μάθημα ηθικής και δικαίου στους Έλληνες ότι είναι σωστό και δίκαιο να πληρώνουν τους φόρους τους, αλλά το ίδιο το κράτος προβαίνει σε μία άνευ προηγουμένου παράνομη επιβολή φόρων επί ακινήτων που δεν αξίζουν συχνά ούτε το μισό από όσο το κράτος τα υπολογίζει, για να επιβάλει υπέρμετρους, δηλ. άδικους φόρους. Αποτέλεσμα της παράλογης αυτής πολιτικής του κράτους είναι κάθε μήνα περίπου ένα δισεκατομμύριο ευρώ φόρων να μην πληρώνονται από Έλληνες, που οι περισσότεροι δεν δύνανται να τους καταβάλλουν και το συνολικό ποσό των ανείσπρακτων φόρων να αγγίζει τα 72 δισεκατομμύρια ευρώ! Η επιβολή όμως δυσβάσταχτων φόρων καθιστά ένα μεγάλο μέρος των Ελλήνων δέσμιο και υπόδουλο στο ίδιο του το κράτος, αφού ούτε να πωλήσουν μπορούν την περιουσία τους, λόγω οικονομικής κρίσεως αλλά και αδυναμίας πληρωμής των φόρων ακινήτου που έχει συνέπεια την απαγόρευση διαθέσεως του ακινήτου, ούτε φορολογικώς συνεπείς μπορούν να είναι. Ένα τέτοιο κράτος που επιβάλει υπερβολικούς φόρους επί ακινήτων δεν μπορεί να προσελκύσει ξένους για να αγοράσουν, ούτε τους ομογενείς μπορεί να πείσει να αποκτήσουν ή να διατηρήσουν περιουσίες στην Ελλάδα. Αυτό είναι ένα κράτος που δεν θα μπορεί να διατηρήσει επί μακρόν την κοινωνική ειρήνη και τον ελάχιστο σεβασμό των πολιτών έναντι των κρατικών αρχών και θεσμών. Ο Χρήστος Ηλιόπουλος είναι Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, Master of Laws. www.greekadvocate.eu bm-bioxoi@otenet.gr ktimatologiolaw@yahoo.gr