Έλληνες ομογενείς, πολίτες ενός κατώτερου Θεού

Του Χρήστου Ηλιόπουλου* Βουλευτικές εκλογές. Η γιορτή της δημοκρατίας. Η ώρα που μιλάει ο λαός. Στο πρώτο του άρθρο το Σύνταγμα της Ελλάδος ορίζει: Tο πολίτευμα της Eλλάδας είναι Προεδρευόμενη Kοινοβουλευτική Δημοκρατία. Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα. Όλοι οι Έλληνες πολίτες που έχουν συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας τους έχουν δικαίωμα ψήφου. Έλληνες πολίτες είναι όσοι έχουν εγγραφεί στο δημοτολόγιο σε κάποιον Δήμο στην ελληνική επικράτεια. Κι όμως, υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες Ελλήνων πολιτών, που έχουν συμπληρώσει το 18ο έτος και είναι εγγεγραμμένοι στα δημοτολόγια, οι οποίοι εμποδίζονται να ψηφίσουν στις βουλευτικές εκλογές. Είναι οι Έλληνες ομογενείς που έχουν ελληνικό διαβατήριο, την ημέρα όμως των εκλογών δεν βρίσκονται στην Ελλάδα, αλλά σε μία χώρα του εξωτερικού, όπου ζουν μονίμως, ή διαμένουν ένα μέρος του έτους. Είναι οι Έλληνες της Μελβούρνης, του Σύδνεϋ και των άλλων περιοχών της Αυστραλίας. Οι Έλληνες του Μόντρεαλ, του Τορόντο και των άλλων πόλεων του Καναδά. Οι ομογενείς της Νέας Υόρκης, του Σικάγου και των άλλων πολιτειών των ΗΠΑ. Είναι οι συμπατριώτες μας της Γερμανίας και της υπόλοιπης Ευρώπης, οι Έλληνες που ζουν σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου, οι οποίοι παρά το ότι διαθέτουν ελληνική υπηκοότητα και διαβατήριο, δεν μπορούν να ψηφίσουν. Η ελληνική νομοθεσία δεν προβλέπει την δυνατότητα των Ελλήνων πολιτών που βρίσκονται εκτός Ελλάδος να ασκήσουν το εκλογικό δικαίωμά τους στο πλησιέστερο Προξενείο στο εξωτερικό. Ενώ οι πολίτες πολλών άλλων κρατών έχουν αυτό το δικαίωμα, οι Έλληνες του εξωτερικού στερούνται του θεμελιώδους δημοκρατικού δικαιώματος να ψηφίσουν, δηλ. να επιλέξουν ποιοί θα είναι οι εκλεγμένοι βουλευτές της πατρίδας τους. Κάποιοι ψυθιρίζουν την αντίθεσή τους στο να ψηφίζουν οι ομογενείς στην χώρα κατοικίας τους. Δεν πρέπει, λένε, να ψηφίζουν άνθρωποι που έχουν φύγει από την Ελλάδα εδώ και σαράντα και πενήντα χρόνια. Δεν ζούνε στην Ελλάδα, δεν γνωρίζουν την καθημερινή ζωή, έχουν αλλοτριωθεί από τις νέες πατρίδες τους και δεν μπορούν να αποφασίζουν για το μέλλον των νέων στην Ελλάδα. Η μομφή αυτή κατά των ομογενών είναι το λιγότερο αβάσιμη και άδικη. Οι περισσότεροι ομογενείς διατηρούν στενούς δεσμούς με την Πατρίδα, έχουν μικρότερες ή μεγαλύτερες περιουσίες στην Ελλάδα, την επισκέπονται πολύ συχνά και μπορεί να περνούν το μισό έτος στην χώρα, πληρώνουν αμέσους και εμμέσους φόρους, ενώ συμβάλλουν από τις χώρες μονίμου κατοικίας τους στην οικονομική και πολιτική ενίσχυση της Ελλάδος. Το ελληνικό "λόμπι" σε πολλές χώρες του εξωτερικού χρηματοδοτείται από χιλιάδες ομογενείς που ξοδεύουν χρόνο και χρήμα για την προβολή των ελληνικών θέσεων σε fora του εξωτερικού και παλεύουν για τα δίκαια αιτήματα της Ελλάδος, είτε πρόκεται για την απελευθέρωση της μισής Κύπρου, είτε για την κατοχύρωση της ελληνικότητας της Μακεδονίας, είτε για τις σχέσεις με την Τουρκία, που αποτελεί μόνιμη απειλή. Πολλοί από τους ομογενείς έχουν δώσει αγώνα για να αποκτήσουν το πολυπόθητο ελληνικό διαβατήριο, έχουν ξοδεύσει χρήματα και χρόνο για να εντοπίσουν έγγραφα και πιστοποιητικά προγόνων στην Ελλάδα, έχουν παλέψει με την ελληνική γραφειοκρατία για να αποκτήσουν την ελληνική ταυτότητα. Συχνά, οι περισσότεροι εξ αυτών δεν έχουν κανένα οικονομικό όφελος από την κτήση του ελληνικού διαβατηρίου παρά μόνον την ηθική και συναισθηματική ικανοποίηση ότι εκτός του αυστραλιανού, καναδικού ή αμερικανικού διαβατηρίου τους, αποκτούν και το διαβατήριο της αγαπημένης τους Ελλάδας που αρνούνται να βγάλουν από την καρδιά τους. Πολλά ελληνόπουλα που έχουν γεννηθεί στο εξωτερικό ποθούν να αποκτήσουν το ελληνικό διαβατήριο ως έναν δεσμό με την χώρα των γονέων ή των παππούδων τους. Συρρέουν κατά χιλιάδες στις συναυλίες ελλήνων καλλιτεχνών στο εξωτερικό, ακούνε ελληνική μουσική, πληρώνουν αδρά για να βλέπουν τα ελληνικά κανάλια στην τηλεόραση, παρακολουθούν εκπομπές, σήριαλ και ειδήσεις και ενημερώνονται σα να ζουν στην Ελλάδα, έστω κι αν βρίσκονται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Οι Έλληνες του εξωτερικού πάνω από όλα διατηρούν τα ήθη, τα έθιμα και τις παραδόσεις της Πατρίδας, συμμετέχουν ενεργώς στις Ορθόδοξες ενορίες χιλιάδων εκκλησιών, χρηματοδοτούν ακμάζουσες Ελληνικές Κοινότητες του εξωτερικού και διαφημίζουν την Ελλάδα ανάμεσα σε τόσες άλλες εθνικότητες. Οι ομογενείς περηφανεύονται για το μεγαλύτερο ίσως ποσοστό ανάμεσα στις άλλες εθνικότητες επιστημόνων και πολιτικών, διαμορφώνουν τις τεχνολογικές εξελίξεις, προάγουν τον πολιτισμό στις χώρες όπου διαβιούν, ενώ διατηρούν το καλό όνομα της Ελλάδος. Είναι άδικο όλοι αυτοί οι Έλληνες, πιο Έλληνες ίσως και από εκείνους που ζουν στην Ελλάδα, να στερούνται του δικαιώματος της ψήφου στις εκλογές. Το ισχύον απαγορευτικό για την ψήφο καθεστώς ουσιαστικώς προάγει την οικονομική ανισότητα, αφού όσοι έχουν χρήματα μπορούν να ταξειδεύσουν στην Ελλάδα και να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα, ενώ οι υπόλοιποι αδυνατούν να ψηφίσουν. Επομένως, παραβιάζεται το Σύνταγμα που λέει ότι όλοι οι Έλληνες είναι ίσοι έναντι του νόμου. Κάποιων η ψήφος φαίνεται ότι έχει μεγαλύτερη αξία από την ψήφο των υπολοίπων. Το ελληνικό κράτος έχει προσπαθήσει να ψηφίσει νόμο που θα προβλέπει την δυνατότητα των Ελλήνων πολιτών να ψηφίζουν στις χώρες κατοικίας τους στο εξωτερικό, αλλά μέχρι τώρα τα κόμματα δεν έχουν κατορθώσει να συμφωνήσουν ώστε να επιτευχθεί η απαιτούμενη πλειοψηφία των δύο τρίτων στην Βουλή. Ας ελπίσουμε ότι σύντομα οι πολιτικές δυνάμεις θα καταφέρουν να καταλήξουν σε μία κοινή συνισταμένη που θα παρέχει στους ομογενείς που έχουν ελληνική υπηκοότητα το δικαίωμα του εκλέγειν στις βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα. Ο Χρήστος Ηλιόπουλος είναι Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, Master of Laws. www.greekadvocate.eu bm-bioxoi@otenet.gr ktimatologiolaw@yahoo.gr