Οδηγός μοτοσυκλέτας που δεν φορούσε κράνος σε ατύχημα

Οδηγός μοτοσυκλέτας που δεν φορούσε κράνος σε ατύχημα Του Χρήστου Ηλιόπουλου* 2 Σεπτεμβρίου 2015Σε αυτοκινητικό ατύχημα ο υπαίτιος οδηγός οφείλει να αποζημιώσει όποιον έχει υποστεί σωματική βλάβες και υλικές ζημίες. Ο ζημιωθείς μπορεί να αξιώσει αποζημίωση για απώλεια εισοδήματος όσο διάστημα ήταν ανίκανος για εργασία εξαιτίας του ατυχήματος, αποκατάσταση ζημιών που υπέστη το όχημά του, αποζημίωση για διάφορα έξοδα στα οποία αναγκάστηκε να προβεί εξαιτίας του ατυχήματος και ηθική βλάβη για την ταλαιπωρία και την στεναχώρια που βίωσε. Η παράβαση διατάξεων του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας (ΚΟΚ) δεν θεμελιώνει αυτή καθεαυτή υπαιτιότητα στην επέλευση αυτοκινητικού ατυχήματος, αποτελεί όμως στοιχείο, η στάθμιση του οποίου από το δικαστήριο θα κριθεί σε σχέση με την ύπαρξη αιτιώδους συνδέσμου μεταξύ της συγκεκριμένης πράξης και του επελθόντος αποτελέσματος. Θα πρέπει δηλαδή να αποδειχθεί ότι η παραβίαση του ΚΟΚ συνετέλεσε στην πρόκληση της ζημίας. Διότι είναι δυνατόν να υπήρξε παράβαση του ΚΟΚ, αλλά αυτό να μην προκάλεσε καμία ζημία. Η υπαιτιότητα σε αυτοκινητικό ατύχημα μερικές φορές δεν αποδίδεται αποκλειστικώς κατά 100% στον οδηγό του ενός μόνο οχήματος, αλλά μπορεί να βαρύνει και άλλους εμπλεκομένους στο ατύχημα. Εκείνος δηλ. που εμφανίζεται ως θύμα και ως ζημιωθείς σε ένα αυτοκινητικό ατύχημα μπορεί να έχει συμβάλλει και ο ίδιος στην πρόκληση του ατυχήματος σε κάποιο ποσοστό, ή στην έκταση των ζημιών ή των σωματικών βλαβών που υπέστη ο ίδιος. Για να εκτιμηθεί από το δικαστήριο η συνυπαιτιότητα του ζημιωθέντος θα πρέπει να αποδειχθεί το λεγόμενο συντρέχον πταίσμα του ζημιωθέντος, αλλά και η αιτιώδης συνάφεια μεταξύ του πταίσματος και του επελθόντος αποτελέσματος, δηλαδή της ζημίας. Επί παραδείγματι, εάν σε ατύχημα τραυματίσθηκε αναβάτης δίκυκλης μοτοσυκλέτας που δεν φορούσε κράνος, ωστόσο οι σωματικές βλάβες που υπέστη δεν εντοπίζονται στο κεφάλι, αλλά σε άλλα σημεία του σώματός του, τότε το ότι δεν φορούσε κράνος, που αναμφισβήτητα είναι παράβαση του ΚΟΚ, δεν συνδέεται αιτιωδώς με την πρόκληση των τραυματισμών, αφού και κράνος να φορούσε πάλι οι τραυματισμοί θα είχαν προκληθεί, αφού αυτοί δεν ήταν στο κεφάλι που προστατεύεται από το κράνος. Στην υπ΄αριθ. 1588/2014 απόφασή του ο Άρειος Πάγος επεκύρωσε την απόφαση του Εφετείου, που είχε απορρίψει τον ισχυρισμό περί συνυπαιτιότητος του δικυκλιστή, επειδή αυτός δεν φορούσε κράνος, παρά το ότι ο δικυκλιστής είχε υποστεί τραύματα και στο κεφάλι, που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί ή περιορισθεί, εάν φορούσε κράνος. Η σύγκρουση είχε ως αποτέλεσμα τον σοβαρό τραυματισμό του αναβάτη, ο οποίος υπέστη α) κάταγμα αριστερής κλειδός, β) κάταγμα ρινικών οστών, γ) κάταγμα κνήμης - περόνης, δ) κρανιοεγκεφαλική κάκωση, ε) πολλαπλά θλαστικά τραύματα μετώπου - κεφαλής, στ) μεγάλο θλαστικό τραύμα άνω τριτημορίου κνήμης αριστερά και ζ) κατάγματα οδόντων. Πρόκειται συνεπώς για εκτεταμένα τραύματα στο κεφάλι. Το Εφετείο έκρινε ότι μόνα τα τραύματα στο πρόσωπο και στο κεφάλι δεν συνιστούν απόδειξη της έλλειψης κράνους, αφού κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, το κράνος σε σφοδρή σύγκρουση ή πτώση περιορίζει την έκταση των τραυματισμών στο κεφάλι, αλλά δεν τα αποτρέπει πάντοτε εντελώς. Επομένως το Εφετείο έκρινε ουσιαστικώς ότι η έλλειψη κράνους δεν συνέβαλε στην πρόκληση και στην επέκταση των τραυματισμών. Η κρίση αυτή προκαλεί ερωτήματα για την ορθότητά της, δεδομένου του ότι ο δικυκλιστής υπέστη εκτεταμένα τραύματα στο κεφάλι και άρα η έλλειψη κράνους πρέπει λογικά να συνέβαλε σε κάποιο ποσοστό στην πρόκληση αυτών των τραυμάτων ή στην μεγαλύτερη έκτασή τους. Ο Χρήστος Ηλιόπουλος είναι Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, Master of Laws. www.greekadvocate.eu bm-bioxoi@otenet.gr ktimatologiolaw@yahoo.gr