Ιδιώτης Κέρδισε Ακίνητο Από Το Δημόσιο

Ιδιώτης Κέρδισε Ακίνητο Από Το Δημόσιο Από την στιγμή που κάθε περιοχή της Ελλάδας, σταδιακώς από το 1999 μέχρι και σήμερα, εντάσσεται στο Κτηματολόγιο, νομικές διαμάχες για την κυριότητα ακινήτων που υπέβοσκαν δεκαετίες, έρχονται στην επιφάνεια και οδεύουν προς οριστική λύση. Οι αμφισβητήσεις περί των νομικών δικαιωμάτων επί ακινήτων αφορούν είτε ιδιώτες μεταξύ τους, δηλαδή συγκληρονόμους, γείτονες κλπ., είτε ιδιώτες έναντι του δημοσίου. Το Κτηματολόγιο τώρα έρχεται ως καταλύτης προς ένα τελειωτικό ξεκαθάρισμα του ιδιοκτησιακού καθεστώτος πολλών ακινήτων στην Ελλάδα. Μέχρι να ολοκληρωθεί, όμως, η λειτουργία κάθε κτηματολογικού γραφείου σε κάθε περιοχή της χώρας, με οριστικές εγγραφές και πλήρη νομική ασφάλεια για τα εμπράγματα δικαιώματα επί κάθε ακινήτου, πολλές είναι οι νομικές αντιδικίες που τώρα γεννώνται, ακριβώς λόγω της επελεύσεως του Κτηματολογίου και της ανάγκης οριστικής διευκρίνισης της νομικής τύχης όσων ακινήτων διεκδικούνται από περισσοτέρους, που υποβάλλουν αλληλοσυγκρουόμενες διεκδικήσεις. Στην υπ’ αριθ. 196/2020 απόφασή του το Μονομελές Πρωτοδικείο Πατρών δικαίωσε ιδιώτη, που προσέφυγε στο δικαστήριο για να διεκδικήσει την κυριότητα ενός τεμαχίου γης επιφανείας 835 τ.μ. στον Δήμο Πατρεών. Το κτηματολογικό γραφείο στην Πάτρα λειτουργεί από το 2004 και η αρχική εγγραφή για το ακίνητο αυτό ήταν ότι είναι “αγνώστου ιδιοκτήτη”, προφανώς διότι ο ιδιώτης που το χρησιμοποιούσε παρέλειψε να υποβάλει εμπροθέσμως δήλωση στο Κτηματολόγιο. Το 2018 ο υιός του αρχικού νομέως του ακινήτου άσκησε αγωγή στο δικαστήριο ζητώντας α) να αναγνωριστεί ότι κατά το χρόνο έναρξης του κτηματολογίου στην Πάτρα,(30-3-2004), ο πατέρας του ήταν κύριος του επίδικου ακινήτου και β) να διαταχθεί η διόρθωση της ανακριβούς πρώτης εγγραφής, ώστε αντί του εσφαλμένως αναγραφόμενου «αγνώστου ιδιοκτήτη» να καταχωρισθεί το δικαίωμα της κυριότητας κατά ποσοστό 100% του πατέρα του. Ο πατέρας του είχε το ακίνητο από το 1969, όταν είχε διαδεχθεί στη νομή του τον δικό του πατέρα, δηλαδή είχε καταστεί κύριος του ακινήτου με έκτακτη χρησικτησία ήδη κατά το 2004, όταν λειτούργησε το Κτηματολόγιο στην Πάτρα. Το δημόσιο από την πλευρά του ισχυρίσθηκε ότι έχει αυτό την κυριότητα του ακινήτου, δυνάμει των Πρωτοκόλλων του Λονδίνου του 1830 και της Συνθήκης της Κωνσταντινούπολης του 1832, με τα οποία απέκτησε «κυριαρχικώ δικαιώματι» τις γαίες του Τουρκικού Δημοσίου και των τούρκων ιδιωτών, άλλως ότι περιήλθε στην κυριότητά του ως λιβάδι ή βοσκότοπος, άλλως ως αδέσποτο κατά τις διατάξεις «περί διακρίσεως των κτημάτων», άλλως δυνάμει τακτικής ή έκτακτης χρησικτησίας. Το δικαστήριο εκτίμησε τις αποδείξεις που παρουσίασε ο ιδιώτης ως ικανοποιητικές, ενώ απέρριψε τους ισχυρισμούς του δημοσίου, διότι δεν προσκόμισε κανένα συγκεκριμένο αποδεικτικό μέσο για το επίδικο ακίνητο. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, το δικαστήριο διέταξε να διορθωθεί η πρώτη εγγραφή στο Κτηματολόγιο και να αναγραφεί ως ιδιοκτήτης κατά το έτος 2004 ο πατέρας του ενάγοντος, ώστε μετά τον θάνατό του να ακολουθήσει η κληρονομική διαδοχή του και να μην καταχωρηθεί το ακίνητο ως ιδιοκτησία του Ελληνικού Δημοσίου. Πρέπει να σημειωθεί ωστόσο ότι για πολλές περιοχές της Ελλάδος, οι προθεσμίες για παρόμοια διεκδίκηση όπως στην ανωτέρω υπόθεση, θα εκπνεύσουν λίαν συντόμως και σε μερικές περιοχές έχουν ήδη εκπνεύσει, Όσοι συνεπώς πιστεύουν ότι έχουν ακίνητα, τα οποία δεν έχουν δηλώσει στο Κτηματολόγιο, πρέπει αμέσως να κινηθούν για να μάθουν αν έχουν ακόμα χρόνο για υποβολή αιτήσεως ή αγωγής, άλλως θα χάσουν την κυριότητα του ακινήτου. *Ο Χρήστος Ηλιόπουλος είναι Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, Master of Laws. www.greekadvocate.eu bm-bioxoi@otenet.gr