Αποζημίωση συζύγου από αυτοκινητικό ατύχημα του άλλου συζύγου

Μετά από ένα αυτοκινητικό ατύχημα, ο ζημιωθείς (οδηγός ή και συνεπιβάτης) έχει δικαίωμα να αξιώσει αποζημίωση από τον υπαίτιο του ατυχήματος και από την ασφαλιστική εταιρεία που τον καλύπτει, ή από το Επικουρικό Κεφάλαιο, αν υπάρχει τραυματισμός και αν ο υπαίτιος οδηγούσε ανασφάλιστο όχημα. Η αποζημίωση περιλαμβάνει τα νοσήλια που κατέβαλε για την αντιμετώπιση των τραυματισμών και των πάσης φύσεως βλαβών της υγείας του, τα φάρμακα και κάθε είδους ιατροφαρμακευτικό υλικό ή βοηθήματα και εξαρτήματα που αναγκάσθηκε να αγοράσει, την απώλεια των εισοδημάτων του για το χρονικό διάστημα που ήταν ανίκανος προς εργασία, αλλά και για τον χρόνο που εδύνατο να εργάζεται με περιορισμένη όμως απόδοση, την απώλεια ή καταστροφή αντικειμένων και την αποκατάσταση των υλικών ζημιών του αυτοκινήτου, την μείωση αξίας του αυτοκινήτου ακόμα και μετά την επισκευή αυτού και την ηθική βλάβη που υπέστη από την ταλαιπωρία και την στεναχώρια από το ατύχημα και τον τραυματισμό. Αποζημίωση ζητείται επίσης και για ό,τι δαπάνησε για βελτιωμένη τροφή προς ταχύτερη αποκατάσταση της υγείας του, τυχόν δαπάνη οικιακής βοηθού ή νοσοκόμου ή την αξία των προσφερθεισών υπηρεσιών από οικείο πρόσωπο, έστω κι αν αυτό δεν έλαβε χρήματα από τον παθόντα, τις δαπάνες μετακινήσεως για το διάστημα που το αυτοκίνητο του ζημιωθέντος ήταν υπό επισκευή, αλλά και για τον χρόνο που ο παθών δεν μπορούσε να οδηγήσει, την ειδική αποζημίωση του 931 ΑΚ όταν ο παθών έχει υποστεί μόνιμη αναπηρία που επηρεάζει το μέλλον του και τέλος την αξία των υπηρεσιών που ως σύζυγος ο παθών δεν θα μπορέσει για ένα διάστημα να προσφέρει στον άλλο σύζυγο και στην οικογένεια, όσο διαρκεί η ανικανότητά του. Σε περίπτωση θανάτου σε αυτοκινητικό δυστύχημα, οι συγγενείς (συζυγος, τέκνα, γονείς, αδελφια, παππούδες, γιαγιάδες, ενώ θείοι και ξαδελφια μονο αν αποδείξουν πολυ στενή σχεση με τον θανόντα) δικαιούνται αποζημίωσης για ψυχική οδύνη και έξοδα κηδείας. Ενδιαφέρον έχει η υπ΄αριθ. 243/2011 απόφαση του Αρείου Πάγου, που μεταξύ άλλων εστίασε στην αποζημίωση που ο σύζυγος του παθόντος μπορεί να αξιώσει, διότι ο άλλος σύζυγος για το διάστημα που παραμένει ανίκανος, δεν μπορεί να προσφέρει τις υπηρεσίες του, σε εκτέλεση των υποχρεώσεών του προς συμβολή στην λειτουργία του κοινού συζυγικού οίκου, με την παροχή ίδιων προσωπικών υπηρεσιών. Στην υπόθεση αυτή, ο παθών σε αυτοκινητικό ατύχημα ζήτησε με αγωγή στο δικαστήριο την αποζημίωση που εδικαιούτο για όλους τους ανωτέρω λόγους. Η σύζυγός του, ζήτησε και αυτή ιδιαίτερη αποζημίωση, επειδή ο σύζυγός της παρέμεινε ανίκανος για ορισμένο χρόνο και δεν μπορούσε να προσφέρει τις εργασίες του στα κτήματα της συζύγου του, πράγμα που περιλαμβάνεται στις υποχρεώσεις του στον κοινό συζυγικό οίκο. Εξ αιτίας της αδυναμίας του συζύγου της από τον τραυματισμό του, η σύζυγος δαπάνησε και θα δαπανούσε ποσό 21.000 ευρώ για να προσλάβει εργάτη στα κτήματά της. Το Πρωτοδικείο απέρριψε το αίτημα της συζύγου, πράγμα που έκανε και το Εφετείο. Ο Άρειος Πάγος όμως έκρινε ότι τα δύο πρώτα δικαστήρια έσφαλαν κατά την εφαρμογή του νόμου, διότι έπρεπε να μην απορρίψουν το αίτημα της συζύγου για ιδιαίτερη αποζημίωση, λόγω της αδυναμίας του συζύγου της να προσφέρει τις συζυγικές του υπηρεσίες. Με την απόφασή του ο Άρειος Πάγος ανήρεσε την απόφαση του Εφετείου και την έστειλε πίσω, στο ίδιο Εφετείο, για να δικάσει την υπόθεση με άλλους όμως δικαστές, που θα εφαρμόσουν τον νόμο κατά τον τρόπο που υπέδειξε ο Άρειος Πάγος με την εν λόγω απόφασή του. Ο Χρήστος Ηλιόπουλος είναι Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, Master of Laws. bm-bioxoi@otenet.gr ktimatologiolaw@yahoo.gr